- Ωναξ Πυθώνος μεδέων, εκατηβόλε, μάντι,
- ός λάχες ηλιβάτου κορυφής Παρνασσίδα πέτρην
- σήν αρετήν υμνώ: σύ δέ μοι κλέος εσθλόν οπάσσαις:
- πέμπε δ' επί πραπίδεσσιν εμαίς ετυμηγόρον αυδήν
- όφρα πολυσπερέεσσι βρότοις λιγύφωνον αοιδήν
- ηπύσω Μούσης εφετμαίς καί πηκτίδι πυκνή.
- Νύν γάρ σοι, λυροεργέ, φίλον μέλος αείδοντι
- θυμός εποτρύνει λέξαι τάπερ ούποτε πρόσθεν
- έφρασ' όταν Βακχοίο καί 'Απόλλωνος άνακτος
- κέντρω ελαυνόμενος, φρικώδεα κήλ' επίφαυσκον
- θνητοίς ανθρώποισιν άκη: μετά δ' όρκια μύσταις:
- αρχαίου μέν πρώτα χάους αμέγαρτον ανάγκην
- καί Κρόνον ός ελόχευσεν απειρεσίοισιν υφ' ολκοίς
- Αιθέρα καί διφυή περιωπέα κυδρόν ''Ερωτα
- Νυκτός αειγνήτης πατέρα κλυτόν: όν ρα Φάνητα
- οπλότεροι καλέουσι βροτοί: πρώτος γάρ εφάνθη:
- Βριμούς τ' ευδυνάτοιο γονάς, ηδ' έργ' αΐδηλα
- Γηγενέων, οί λυγρόν απ' ουρανού εστάξαντο
- σπέρμα γονής, τό πρόσθεν όθεν γένος εξεγένοντο
- θνητών, οί κατά γαίαν απείριτον αιέν έασι:
- θητείαν τε Ζηνός, ορεσσιδρόμου τε λατρείαν
- μητρός άτ' εν Κυβέλοις όρεσιν μητίσατο κούρην
- Φερσεφόνην περί πατρός αμαιμακέτου Κρονίωνος:
- † ευμήλου θ' `Ηρακλήος περίφημον άμυξιν:
- όρκιά τ' 'Ιδαίων, Κορυβάντων τ' άπλετον ισχύν.
- Δήμητρός τε πλάνην, καί Φερσεφόνης μέγα πένθος,
- θεσμοφόρος θ' ως ήν: ηδ' αγλαά δώρα Καβείρων,
- χρησμούς τ' αρρήτους Νυκτός περί Βάκχου άνακτος,
- Λήμνόν τε ζαθέην ηδ' ειναλίην Σαμοθράκην,
- αιπεινήν τε Κύπρον, καί 'Αδωναίην 'Αφροδίτην
- όργια Πραξιδίκης, καί † αρείνης νυκτός 'Αθήνης †
- θρήνους τ' Αιγυπτίων καί 'Οσίριδος ιερά χύτλα.
- 'Αμφί δέ μαντείης εδάης πολυπείρονας οίμους
- θηρών οιωνών τε καί ή σπλάγχνων θέσις εστίν:
- ηδ' όσα θεσπίζουσιν ονειροπόλοισιν αταρποίς
- ψυχαί εφημερίων, ύπνω βεβολημέναι ήτορ:
- σημείων τεράτων τε λύσεις, άστρων τε πορείας:
- αγνοπόλον τε καθαρμόν επιχθονίοις μέγ' όνειαρ:
- ιλασμούς τε θεών, φθιμένων τ' επινήχυτα δώρα.
- ''Αλλα δέ σοι κατέλεξ' άπερ είσιδον ηδ' ενόησα,
- Ταίναρον ηνίκ' έβην σκοτίην οδόν, ''Αϊδος είσω,
- ημετέρη πίσυνος κιθάρη δι' έρωτ' αλόχοιο:
- ηδ' όσον Αιγυπτίων ιερόν λόγον εξελόχευσα,
- Μέμφιν ες ηγαθέην περάσας, ιεράς τε πόληας
- ''Απιδος άς πέρι Νείλος αγάρροος εστεφάνωται:
- πάντα μάλ' ατρεκέως απ' εμών στέρνων δεδάηκας.
- Νύν δ' επεί αερόφοιτος απέπτατο δήϊος οίστρος,
- ημέτερον δέμας εκπρολιπών εις ουρανόν ευρύν,
- πεύση αφ' ημετέρης ενοπής όσσα πρίν έκευθον.
- ''Ως ποτε Πιερίην Λειβήθρων τ' άκρα κάρηνα
- (ηρώωντε καί ημιθέων πρόμος εξεπέρησε)
- λισσόμενός μ' επίκουρον εού νόστοιο γενέσθαι
- ποντοπόρω σύν νηΐ πρός άξενα φύλ' ανθρώπων,
- έθνος ες αφνειόν καί ατάσθαλον ώ ενί κραίνεν
- Αιήτης υιός φαεσιμβρότου ηελίοιο.
- Θέσφατα γάρ Πελίας δειδίσσετο μή οι όπισθεν
- χειρός ύπ' Αισονίδα καθέλη βασιλήϊον αρχήν.
- Καί οι υπό πραπίδεσσι δόλου τρίβον ηπερόπευε:
- τάσσε γάρ εκ Κόλχων χρύσειον κώας ενείκαι
- Θεσσαλίην εύπωλον. `Ο δ' ως κλύεν έκνομον αυδήν
- χείρας επαντείνας επεκέκλετο πότνιαν ''Ηρην:
- τήνδε γάρ εκ μακάρων περιώσια κυδαίνεσκεν.
- `Η δέ παρ' ευχωλήσιν εφέσπετο κηδομένη περ:
- έξοχα γάρ μερόπων ηγάζετο καί φιλέεσκεν
- δεινοβίην ήρωα, περικλυτόν Αίσονος υία,
- καί ρα καλεσσαμένη επετέλλετο Τριτογενείη.
- Καί οι φηγινέην πρώτον τεκτήνατο νήα,
- ή καί υπ' ειλατίνοις ερετμοίς αλιμυρέα βένθη
- πρώτην υπεξεπέρησε, τρίβον δ' ήνυσσε θαλάσσης.
- 'Αλλ' ότε δή συνάγειρεν αγακλειτούς βασιλήας,
- Θρήκην εις εύπωλον επείγετο δίος 'Ιήσων,
- καί μ' έκιχεν κιθάρην πολυδαίδαλον εντύνοντα,
- όφρα κέ σοι μέλπων προχέω μελίγηρυν αοιδήν,
- κηλήσω δέ τε θήρας ιδ' ερπετά καί πετεηνά.
- `Ηνίκα δ' εις άντρον πολυήρατον εισεπέρησε,
- μείλιχον εκ λασίων στέρνων ανενείκατο φωνήν:
- »'Ορφεύ Καλλιόπης τε καί Οιάγρου φίλε κούρε,
- Βιστονίη Κικόνεσσι πολυρρήνοισιν ανάσσων
- χαίρ' επεί Αιμονίους οχεάς πρώτιστον ικάνω,
- Στρυμονίους τε ροάς, `Ροδόπης τ' αιπεινά πρός άγκη.
- Ειμί δ' εγώ Μινύαισι πανέξοχον αίμα λελογχώς
- Θεσσαλός Αισονίδης: ξείνος δέ τοι εύχομαι είναι.
- 'Αλλά, φίλος, πρόφρων μ' υποδέχνυσο καί κλύε μύθον
- μειλιχίαις ακοαίς, καί λισσομένω υπάκουσον
- 'Αξείνου Πόντοιο μυχούς καί Φάσιν ερυμνόν
- νηΐ σύν 'Αργώη πελάσαι δείξαί τε θαλάσσης
- παρθενίης ατραπούς, επιήρατον ηρώεσσιν,
- οί ρα τεήν μίμνουσι χέλυν καί θέσφατον ομφήν
- ελπόμενοι ξυνόν πελάγει επαρηγόνα μόχθων.
- Ου γάρ δή πλώσαι πρός βάρβαρα φύλα μέδονται
- νόσφι σέθεν: καί γάρ ρα ποτί ζόφον ηερόεντα
- νείατον εις κευθμώνα, λιτής εις πυθμένα γαίης,
- μούνον απ' ανθρώπων πελάσαι καί νόστον ανευρείν:
- ών ένεκεν ξυνήν τε δύην Μινύαισιν αρέσθαι
- καί κλέος ανθρώποισιν επ' εσσομένοισι πυθέσθαι.»
- Τόν μέν εγώ μύθοισιν αμειβόμενος προσέειπον:
- »Αισονίδη, τί με ταύτα παραιφάμενος ερεείνεις,
- όφρα κεν ες Κόλχους Μινύαις επιήρανος έλθω,
- νηΐ σύν ευσέλμω πλεύσας επί οίνοπα πόντον;
- ήδη γάρ μοι άλις καμάτων, άλις έπλετο μόχθων,
- ών ικόμην επί γαίαν απείριτον ηδέ πόληας
- Αιγύπτω Λιβύη τε βροτοίς ανά θέσφατα φαίνων.
- Καί με αλητείης τε καί εξ οίστρου εσάωσε
- μήτηρ ημετέρη καί ρ' εις δόμον ήγαγεν άλλον
- όφρα τέλος θανάτοιο κίχω μετά γήραϊ λυγρώ.
- 'Αλλ' ουκ έσθ' υπαλύξαι ά δή πεπρωμένα κείται.
- Μοιρών εννεσίησιν επείγομαι: ου γάρ άτιμοι
- ικεσίου Ζηνός κούραι Λιταί: ίξομαι ήδη
- οπλοτέροις βασιλεύσι καί ημιθέοις ενάριθμος.»
- Καί τότε δή λίπον άντρον επήρατον ηδ' επέρησα
- αυτή σύν φόρμιγγι καί εις Μινύας αφίκανον
- λαιψηροίσι πόδεσσιν, υπέρ Παγασηΐδας ακτάς.
- ''Ενθα δ' αριστήων Μινυών λόχος ηγερέθοντο
- στείνον δή ψαμάθους ομάδω, ρηγμίνα τ' 'Αναύρου.
- 'Αλλ' ότε δή μ' ενόησαν αταρπιτόν εξανύοντα,
- ασπασίως ήγερθεν: εγήθεε δ' ήτορ εκάστω:
- αυτάρ εμυθεόμην, ερεείνων άνδρας αρίστους.
- Πρώτα δέ είδα βίην `Ηρακλήος θείοιο
- όν τέκεν 'Αλκμήνη Ζηνί Κρονίωνι μιγείσα
- ήμος ότε τρισσήν μέν ελείπετο Σείριος αίγλην
- 'Ηέλιος, δολιχή δ' επεμαίετο πάντοθεν όρφνη:
- Τίφύν τ' 'Αγνιάδην, δολιχής ιθύντορα νηός:
- Θεσπιέων δ' όγε τήμος εφ' ύδασι Τελμισσοίο
- άγχουρος λαοίς Σιφάεσι ρείθρον άμειβεν:
- ός περί μέν βύκταισι καί αργήεσσιν αέλλαις
- νήα κατιθύνειν δέδαεν πολυμήτιδι τέχνη:
- Κάστορά θ' ιππόδαμον Πολυδεύκεά τ' εισενόησα
- καί Μόψον Τιταρήθεν, όν ''Αμπυκι νυμφευθείσα
- Χαονίην υπό φηγόν 'Αρηγονίς εξελόχευσε:
- Πηλέα τ' Αιακίδην, Αιγίνης αγλαόν υιόν
- ός Δολόπεσσιν άνασσεν ενί Φθίη εριβώλω.
- Τρισσήν δ' `Ερμείαο κλυτήν εισέδρακα γένναν,
- Αιθαλίδην, όν έτικτε περικλυτή Ευπολέμεια,
- Μυρμιδόνος θυγάτηρ, 'Αλόπη ενί πετρηέσση
- ηδ' ''Ερυτον, καί καλόν 'Εχίονα, τούς ποτε Νύμφη
- Λαοθόη Μενετοίο παρευνηθείς ελόχευσε
- Κυλλήνης μεδέων χρυσόρραπις 'Αργειφόντης.
- Αυτίκα δ' 'Ακτορίδης καί βουφάγος ήλθε Κόρωνος.
- ''Ιφικλος αύ Φυλάκου δίον γένος αντετόρησεν
- Βούτης τ' Αινειάδης, ίκελος χρυσάορι Φοίβω.
- Κάνθος δ' Ευβοίηθεν 'Αβαντιάδης επέρησεν
- όν δή μοίρ' εδάμασσε, τέλος δ' επέθηκεν ανάγκη
- φθίσθαι υπέρ Λιβύης, νόστον δ' οίκοιο λαθέσθαι.
- ''Αλκωνος δέ Φάληρος απ' Αισήποιο ροάων
- ήλυθεν, ός Γύρτωνος αλιστεφές έκτισεν άστυ.
- ''Ιφιτος αύ μετά τοίσιν εφέσπετο Ναυβόλου υιός
- Φωκίδος ός ρ' ήνασσε καί ευπύργοιο Τανάγρης.
- Λαοδόκος, Ταλαός καί 'Αρήϊος, υιοί άμωμοι
- ήλθον 'Αβαντιάδαι περιώνυμοι ούς τέκε Πηρώ.
- 'Ιφιδάμας δ' 'Αλέου παίς ήλυθε: πέμψε γάρ αυτόν
- ίφθιμος γενέτης, Τεγέης όρια προλιπόντα.
- ''Ηλυθε δ' 'Εργίνος, Βράγχου πολύπυρον άρουραν
- εκπρολιπών καί τύρσιν ερυμνής Μιλήτοιο,
- ένθα ροαί κλύζουσι πολυπλανέος Μαιάνδρου.
- 'Εν δέ Περικλύμενος Νηλήϊος εισαφίκανεν,
- αγχόθι Πελλήνης τε καί ευύδροιο Λιπάξου
- άστυ λιπών αφνειόν ορειονόμους τε Κολώνας.
- 'Εκ δέ λιπών Καλυδώνα θοός Μελέαγρος έβαινεν.
- Οινεύς τόν ρ' ελόχευσε καί 'Αλθαίη ροδόπηχυς.
- ''Ιφικλος αύτ' επέρησε λιπών 'Ατρακηίδα λίμνην,
- σύγγονος 'Αλθαίης: περί δ' αύ τίεν έξοχα πάντων
- ευειδή Μελέαγρον, ιδ' αγλαά έργ' εδίδασκεν.
- 'Αστερίων δ' επέρησε πάϊς κλεινοίο Κομήτου,
- Πειρεσίην ός έναιεν επ' 'Απιδανοίο ρεέθροις:
- Πηνειός μίσγων ξυνόν ρόον εις άλα πέμπει.
- Ευρυδάμας δ' επόρευσε λιπών Βοιβηΐδα λίμνην,
- αγχόθι Πηνειοίο καί ευπελαγέος Μελιβοίης.
- Αυτάρ έπειτ' 'Ελάτοιο πάϊς Πολύφημος ίκανεν
- ός σφιν εν ηνορέησι μετέπρεπεν `Ηρώεσσιν:
- 'Ηνειός Καινήος αφίκετο, τόν ρά τε φασί
- μισγόμενον Λαπίθαις υπό Κενταύροισι δαμήναι,
- θεινόμενον πεύκαισι τανυφλοίοις τ' ελάτησι,
- καί οι ανατλήναι καί ακαμπέα γούνατ' ερείσαι
- ζωόν τ' εν φθιμένοισι μολείν υπό κεύθεα γαίης.
- 2. ''Αδμητος δ' αφίκανε Φεραιόθεν, ώ ποτε Παιάν
- θητεύων υπόεικε: Διός δ' ηλεύατο μήνιν
- ούνεκά τοι Κύκλωπας αμαιμακέτοισιν οϊστοίς
- εν φθιτοίσιν έτευξ' 'Ασκληπιού είνεκα λώβης.
- ''Ηλυθε δ' Ευρυτίων ''Ιρου παίς 'Ακτορίωνος
- τρηχείην 'Οπόεντα λιπών, σύν δ' ήλυθεν ''Ιδας
- Λυγκεύς θ', ός τήλιστα δι' αιθέρος ηδέ θαλάσσης
- βένθεα, καί Πλουτήος υποχθονίοιο ρέεθρα
- μούνος απ' ανθρώπων δεινοίσιν οπώπεεν όσσοις.
- Αυτάρ επεί Τελαμών συνεφέσπετο, τόν ρ' ελόχευσεν
- Αιακώ ατρύτω κούρη κλυτού 'Ασωποίο
- Αίγιν' εν κροκάλησιν αλιστεφέος Σαλαμίνος.
- Δή τότ' ''Αβαντος παίς νόθος ήλυθε καρτερός ''Ιδμων,
- τόν ρ' υποκυσσαμένη τέκεν 'Απόλλωνι άνακτι
- 'Αμφρύσου παρά χεύμα Φερητιάς 'Αντιάνειρα.
- Τώ καί μαντοσύνην έπορεν καί θέσφατον ομφήν
- Φοίβος, ίν' ανθρώποισιν αρηρότα μυθίζοιτο.
- ''Ηλυθε δ' αύ μετά τοίσι Μενοίτιος εξ 'Οπόεντος,
- σύγχορτος Μινύαις: επί δ' ήλυθε δίος 'Οϊλεύς.
- Φλίας δ' εξίκανε περικλυτός όν ποτε Βάκχω
- νύμφη υποκλινθείσα παρ' 'Ασωποίο ροήσι
- τίκτεν, άμωμον έχοντα δέμας καί επίφρονα μήτιν.
- Κηφεύς τ' 'Αρκαδίηθε μεθ' ηρώεσσι πελάσθη.
- 'Αλκαίον δ' άν' όμιλον απ' 'Αρκαδίης πολυμήλου
- πέμψε πατήρ γηραιός επί πλόον 'Αξείνοιο:
- ούτος δ' ούποτε χλαίναν επί στιβαροίς βάλεν ώμοις,
- αλλ' άρκτου λάσιον στέρνοις αμπίσχετο δέρμα.
- Ναύπλιος αύθ' ίκανεν, 'Αμυμώνης φίλος υιός,
- όν τέκεν ευνηθείσα περικλυτώ 'Εννοσιγαίω
- αγλαόν ηνορέην δέμας είκελον αθανάτοισι.
- Ταιναρίευς δ' Εύφημος έβη Μαλεάτιδος άκρης
- εκπρολιπών αυλώνας, αλικλύστους τε θεράπνας.
- 'Αγκαίός τ' έμολε Πλευρώνιος, ός ρα πορείας
- ουρανίας άστρων εδάη, κύκλους τε πλάνητας.
- Δίζετο γάρ τά τ' εόντα τά τ' εσσόμεν' ανθρώποισιν.
- 'Εν δέ Παλαιμόνιος Λέρνου νόθος ήλυθεν υιός:
- σίνετο δέ σφυρά δισσά πόδας δ' ουκ ήεν αρηρώς:
- τούνεκεν `Ηφαίστοιο γόνον καλέεσκον άπαντες.
- ''Ηλυθε δ' 'Αλφειοίο λιπών Πισάτιδας όχθας
- Αυγείης, υιός πυριφεγγέος 'Ηελίοιο.
- Ναί μήν καί δίσσοι όρπηκες αμύμονες ήκον,
- 'Αμφίων κλυτόφημος ιδ' 'Αστέριος μενεχάρμης
- Πελλήνην προλιπόντ' ηδ' ήθεα πατρίδος αίης.
- Δισσόν δ' αύ Βορέου καλόν στάχυν εισενόησα,
- ούς τέκ' 'Ερεχθήος θείου κλυτή 'Ωρείθυια
- 'Ιλισσού παρά χεύμα θεού φιλότητι μιγείσα:
- οί δή καί ταρσοίσιν υπουατίοις πεπότηντο,
- Ζήτης καί Κάλαϊς δέμας είκελοι αθανάτοισιν.
- Αυτάρ δή Πελίαο Φεραιόθεν ήλυθ' άνακτος
- αγχιστεύς: νηός γάρ επ' 'Αργώας γεγένητο
- άξεινον ποτί Φάσιν άμ' ηρώεσσιν ελάσσαι.
- Σύν δέ οι ήλθ' έταρος `Ηρακλέεος θείοιο
- καλός ''Υλας: τόν δ' ούπω υπέρ δροσεροίο γενείου
- αργεννάς ερύθηνε παρηίδας αβρός ίουλος,
- αλλ' έτι κούρος έην, πολύ δ' ήνδανεν `Ηρακλήϊ.
- Ούτοι μέν ποτί νήα καί ες λόχον ηγερέθοντο.
- Καί ρά οι άλλοθεν άλλος εκέκλετο ηδ' αγόρευε.
- Δείπνα δ' επορσύνοντο πολυξείνοιο τραπέζης,
- Αυτάρ επεί σίτοιο ποτού θ' άλις έπλετο θυμός,
- ήμενοι εξείης πόθεεν μέγα έργον έκαστος.
- 'Ανστάντες δ' άμα πάντες από ψαμάθοιο βαθείης
- ήϊον, ένθά τ' έμιμνεν υπέρ ψαμάθου αλίη ναύς,
- τήν ρά ποτ' εισορόωντες εθάμβεον: αυτάρ έπειτα
- ''Αργος εφημοσύναισι νόου πόρσυνεν οχλίζειν,
- δουρατέαισι φάλαγξι καί ευστρέπτοισι κάλωσι
- πρυμνόθεν αρτήσας. Κάλεεν δ' επί μόχθον ικάνειν
- πάντας κυδαίνων. Οι δ' εσσυμένως υπάκουσαν:
- τεύχεα δ' εκδύνοντο, περί στέρνοισι δ' ανήπτον
- σειραίην μήρινθον. 'Επέβριθεν δ' άρ' έκαστος
- αίψα θοόν ποτί κύμα κατειρύσαι εύλαλον 'Αργώ.
- '`Η δέ οι εγχριφθείσα ποτί ψαμάθω βεβάρητο,
- αυαλέοις φυκέεσσιν ερυκομένη ποτί χέρσω
- ηρώων παλάμησιν υπό στιβαρήσιν απειθής.
- Παχνώθη δ' αύ θυμός 'Ιάσονος: αυτάρ έμοιγε
- νεύσεν οπιπτεύων ίνα οι θάρσος τε βίην τε
- μολπή υφ' ημετέρη κεκμηόσιν αιέν ορίνω.
- Αυτάρ εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος μετά χερσί,
- μητρός εμής εκέρασσ' ευτερπέα κόσμον αοιδής,
- καί οι από στηθέων όπα λείριον εξελόχευσα:
- »''Εξοχον `Ηρώων Μινυήιον αίμα γενέθλης,
- ει δ' άγε νύν στερροίσιν υπό στέρνοισι κάλωας
- βρίσαθ' ομορροθέοντες, ερείσατε δ' ίχνια γαίη
- ταρσοίσιν ποδός άκρον υπερβλήδην τανύσαντες:
- καί χαροπόν ποτί χεύμα γεγηθότες έλξατε νήα.
- 'Αργώ πεύκησιν τ' ηδέ δρυσίν γομφωθείσα
- άι' εμής ενοπής καί γάρ πάρος έκλυες ήδη
- ηνίκα δένδρε' έθελγον εν υλήεντι κολώνη
- πέτρας τ' ηλιβάτους, καί μοι κατά πόντον έβαινες
- ούρε' αποπρολιπούσα, επέσπεο δ' αύτε θαλάσσης
- παρθενίης ατραπούς: σπέρχου δ' επί Φάσιν αμείβειν,
- ημετέρη πίσυνος κιθάρη καί θεσκέλω ομφή.»
- Δή τότ' επιβρομέουσα Τομαριάς έκλυε φηγός
- ήν οι υποτροπίην ''Αργος θέτο νηΐ μελαίνη
- Παλλάδος εννεσίησιν: ανηέρθη δέ μάλ' ώκα
- δούρατ' ελαφρίζουσα, θοή δ' ωλίσθανε πόντω:
- καί οι επειγομένη θαμινάς εκέδασσε φάλαγγας
- αί οι υπό τρόπι κείντο μιάς σχοίνοιο ταθείσαι.
- 'Εν δ' άρ' έβη, λιμένος χαροπόν δ' ανεχάσσατο κύμα:
- Θίνες δ' αμφέκλυσθεν: εγήθει δέ φρέν' 'Ιήσων,
- άλτο δ' έσω νεός ''Αργος, εφέσπετο δ' αγχόθι Τίφυς
- καί οι επάρτια θήκαν αρηρότα πορσύνοντες,
- ιστόν τ' ηδ' οθόνας: επί δ' αύτ' οίηκας έδησαν,
- πρυμνόθεν αρτήσαντες, επεσφίγξαντο δ' ιμάσιν.
- Αυτάρ έπειθ' εκάτερθεν ερετμούς ηπλώσαντο,
- εισβαίνειν δ' εκέλευον επειγομένους Μινύηας.
- τοίσιν δ' Αισονίδης έπεα πτερόεντα προσηύδα:
- »Κέκλυτέ μευ, βασιλήες αμύμονες, ου γάρ έμοιγε
- ανδάνει εν πραπίδεσσιν αρειοτέροισιν ανάσσειν.
- `Υμείς δ', όντιν' άρα κραδίη θυμός τε μενοινά
- ηγεμόνα στήσασθε: καί ώ περί πάντα μελήσει
- σημανέειν ό τι κεν ρέξαι έπος ηδέ καί έργον
- πόντον επιπλώσουσιν αφιξομένοις τ' επί γαίαν,
- είτε καί ες Κόλχους καί ες αλλοδαπούς ανθρώπους.
- Καί γάρ δή μούνοι σύν εμοί πόλεες τε καί εσθλοί,
- οί ρα καί αθανάτου ρίζης γένος ευχετάασθε,
- ξυνόν ανηρείψασθε πόνον, κλέος όφρ' άν άροισθε.
- 'Αλλ' ου δή κάρτιστον αρειότερόν τε γενέσθαι
- `Ηρακλήος άνακτος οίομαι: ίστε καί αυτοί.»
- '`Ως έφαθ', οι δ' άρα πάντες επήνεον: εν δ' άρα φωνή
- λαός επερρόθεεν, Μινύαις επικοίρανον είναι
- 'Αλκείδην, ός πάσι μέγ' έξοχος ήεν εταίροις.
- 'Αλλ' ου πείθον άνακτα πεπνυμένον, ός ρά οι ήδη
- ''Ηρης εννεσίησι τετιμένον Αίσονος υιόν,
- ώς δή οι κλέος εσθλόν επεσσομένοισιν όπαζεν:
- ως ρά οι αυτός ένισπεν, 'Ιήσονα κοίρανον είναι
- πεντήκοντ' ερέταισιν, ανά τραφερήν τε καί υγρήν.
- Καί τότε δή μάλα πάντες επήνεον, ως εκέλευεν
- `Ηρακλέης, καί θήκαν 'Ιήσονα κοίρανον είναι.
- '~Ημος δ' ηέλιος τόν απείριτον αιθέρα τέμνων
- ίπποις ωκυπόδεσσι κελαινήν έντυε νύκτα,
- τήμος ενί πραπίδεσσιν εμήτιεν Αίσονος υιός
- πίστιν εφ' ηρώεσσι καί όρκια συνθεσιάων
- θέσθαι όφρ' έμπεδα πάντα φυλασσόμενοι πεπίθοιντο:
- καί τότε τοι, Μουσαίε, φίλον τέκος 'Αντιοφήμου,
- πορσύναι μ' εκέλευε θοώς ιερήϊα καλά.
- Αυτάρ εγώ ψαφαραίσιν επ' ηϊόνεσσιν ενείκα
- κάλα, τά τ' εκ δρυός εστι φερεσβίου: εν δ' άρ' ύπερθε
- πέπλω παρκατέθηκα θεοίς επινήχυτα δώρα.
- Καί τότε δή κραντήρα βοών περιμηκέα ταύρον
- σφάζον, ανακλίνας κεφαλήν εις αιθέρα δίαν,
- ζωόταμον: περί δ' αίμα πυρή χέον ένθα καί ένθα.
- Αυτάρ επεί κραδίην θραύσας ποπάνοισιν έθηκα,
- λείψας υγρόν έλαιον, επ' αυτώ δέ γλάγος άμνης.
- ''Ηρωας δ' εκέλευσα περισταδόν αμφιχυθέντας
- δούρατ' επαμπήξασθαι ιδ' άορα κωπήεντα,
- βύρση τε σπλάγχνοισι τ' ερειδομέναις παλάμησι.
- Θήκα δ' άρ' εν μέσσω τεύχος κυκεώνος ερείσας
- οστράκεον, τώ πάντα περιφραδέως εμέμικτο,
- Δήμητρος μέν πρώτα φερέσβιος αλφίτου ακτή,
- αίμα δ' επί ταύροιο, θαλάσσης θ' αλμυρόν ύδωρ.
- Στέψασθαι δ' εκέλευσα κύκλους ερόεντας ελαίης:
- καί τότε χρυσείην φιάλην χείρεσσιν εμαίσιν
- αμπλήσας κυκεώνος, εφεξείης επένειμον
- γεύειν άνδρα έκαστον ερισθενέων βασιλήων.
- Πυρκαϊή δ' εκέλευον 'Ιήσονα λαμπάδα θέσθαι
- πεύκης αζαλέης: υπό δ' έδραμε θεσπεσίη φλόξ.
- Δή τότ' εγώ πρός χεύμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
- χείρας επαντείνας, τάδ' από γλώσσης αγόρευσα,
- »'Ωκεανού μεδέοντες αλικλύστοιό τε πόντου
- εμβύθιοι μάκαρες, καί όσοι ψαμμώδεας ακτάς
- ναίεθ' αλικροκάλους, καί Τηθύος έσχατον ύδωρ.
- Νηρέα μέν πρώτιστα καλώ πρέσβυστον απάντων,
- άμμιγα πεντήκοντα κόραις πάσαισιν ερανναίς:
- Γλαυκήν δ' ιχθυόεσσαν, απείριτον 'Αμφιτρίτην,
- Πρωτέα καί Φόρκυνα, καί ευρυβίην Τρίτωνα,
- λαιψηρούς τ' ανέμους, αύραις μίγα χρυσεοτάρσαις,
- άστρα τε τηλεσίφαντα, καί αχλύα νυκτός ερεμνής
- αυγήν τ' ηελίοιο ποδών προποδηγέτιν ίππων
- δαίμονας ειναλίους τε μιγαζομένους ήρωσιν,
- ακταίους τε θεούς, ποταμών θ' αλιμυρέα ρείθρα:
- αυτόν τε Κρονίδην σεισίχθονα κυανοχαίτην,
- κύματος εκπροθορόντα μολείν επιτάρροθον όρκων.
- Τόφρα μέν ούν επίκουροι 'Ιάσονος έμπεδον αιεί
- μίμνωμεν προφρόνως ξυνών επαρηγόνες άθλων,
- ζωοί νοστήσωμεν εά πρός δώμαθ' έκαστος:
- ός δέ κε συνθεσίης δηλήσεται ουκ αλεγίζων
- όρκον υπερβάσιον, τούτου δ' επιμάρτυροι έστων
- ιθύντειρα Δίκη καί 'Εριννύες αινοδότειραι.»
- '`Ως εφάμην: οι δ' αύτις ομοφροσύνη κατένευσαν
- όρκια δειμαίνοντες, εσημήναντο δέ χερσίν.
- Αυτάρ επεί ρ' όμοσάν τε τελεύτησαν τε τόν όρκον,
- δή τότε νηός εής κοίλον κύτος εισεπέρησαν
- πάντες εφεξείης, υπό δέ ζυγά τεύχε' έθεντο,
- χείρας ερετμώσαντες: εκέκλετο δ' αυτόθι Τίφυς
- εκταδίοις όπλοις δήσαι παρά κλίμακα μακρήν
- ιστία δ' απλώσαι, λιμένος δ' εκ πείσματα θέσθαι.
- Καί τότε δή λίγυν ούρον επιπροέηκε νέεθαι
- ''Ηρη, Ζηνός άκοιτις, επείγετο δ' ες πλόον 'Αργώ.
- Οι δ' άρ' επ' ειρεσίην έπεχον χείράς τε νόον τε
- άκμητοι βασιλήες, ετέτμετο δ' άσπετος άλμη,
- αφρού άμ' οιδαίνοντος υπό τρόπιν ένθα καί ένθα.
- Τήμος δ' ιερός όρθρος απ' 'Ωκεανοίο ροάων
- αντολίας ήνοιγεν, επέσπετο δ' 'Ηριγένεια
- ηδύ φάος θνητοίσι καί αθανάτοισι φέρουσα:
- καί τότε δή σκοπιαί τε καί ηνεμόεσσα κολώνη
- Πηλίου υλήεντος απ' ηϊόνος κατέφαινε.
- Τίφυς δ' αμπαύσας δισσής οιήια χειρός
- τυτθόν υπειρεσίησιν εκέκλετο κύμα χαράσσειν:
- καί ρα θοώς ακτήσιν υπέδραμον: εκ δ' άρα νηός
- κλίμακα δαυρατέην λιμένων έντοσθε χάλασσαν.
- 'Εκ δ' έβαν ήρωες Μινύαι, παύσαντο δέ μόχθου:
- τοίσι δέ μύθων ήρχεν ομιλαδόν ιππότα Πηλεύς:
- »'~Ω φίλοι, αθρείτε σκοπιής προύχοντα κολωνόν,
- μέσσω ενί πρηώνι κατάσκιον, ενθάδε Χείρων
- ναίει ενί σπήλυγγι, δικαιότατος Κενταύρων
- οί τράφεν εν Φολόη, Πίνδου τ' αιπεινά κάρηνα,
- ός ρα δικασπολίη μέλεται καί ακεύμασι νούσων:
- άλλοτε δ' αύ Φοίβου κιθάρην μετά χερσίν αράσσων,
- ή λιγυρήν φόρμιγγα χελυκλόνον `Ερμάωνος,
- πάσι περικτιόνεσσι δικασπολίας αναφαίνει.
- Τόφρα καί ημέτερον κούρον Θέτις αργυρόπεζα
- νήπιον, αρτιγένεθλον, εν αγκαλίδεσσι λαβούσα,
- Πήλιον εινοσίφυλλον έβη, Χείρωνί τ' έδωκεν
- εύ καί επισταμένως αγαπαζέμεν ηδ' ατιτάλλειν.
- '`Ον δή μοι πόθος εστί περί φρένα θηήσασθαι.
- 'Αλλά, φίλοι, πελάσωμεν επί σπέος, όφρα ίδωμαι
- έξιν παιδός εμοίο, καί ήθεσιν οίσι κέκασται.»
- '`Ως ειπών εξίκεν αταρπιτόν: οί δ' επόμεσθα:
- Αυτάρ επ' εις αυλήν εισήλθομεν ηεροειδή
- καί προσκεκλιμένος μέν επ' ουδαίοιο χαμεύνης
- κείτο μέγας Κένταυρος, απηρήρειστο δέ πέτρη
- ιππείαισιν οπλαίσι τανυσσάμενος θοά κώλα.
- 'Αγχού δ' ιστάμενος Θέτιδος καί Πηλέος υιός
- χειρί λύραν ήρασσε, φρένας δ' επετέρπετο Χείρων.
- 'Αλλ' ότε δή ρ' άθρησεν αγακλειτούς βασιλήας
- ασπασίως ανόρουσε, κύσεν δ' άρα φώτα έκαστον:
- δαίτά τ' επόρσυνεν: μέθυ δ' αμφιφορεύσι κόμισσεν,
- ρωγαλέαις τ' έστρωσεν υπό στιβάδεσσι πέτηλα:
- κλινθήναι δ' εκέλευσεν, αδαιδάλτοις δ' υπό πλακταίς
- κρεία χύδην προύθηκε συών ελάφων τε ταχειών:
- αυτάρ έπειτ' επένειμε ποτόν μελιηδέος οίνου.
- 'Αλλ' ότε δή δόρποιο ποτού θ' άλις έπλετο θυμός
- χερσίν επικροτέοντες ομόκλεον, όφρ' άν έγωγε
- δηρίσω Χείρωνι διωλύγιον κιθαρίζων.
- 'Αλλ' εγώ ου πιθόμην: περί γάρ με επήλυθεν αιδώς,
- οπλότερον γεγαώτα γεραιτέρω ισοφαρίζειν:
- μέσφ' αυτός Χείρων ελιλαίετο καί μ' αέκοντα
- ηνώγει άδων εριδαινέμεν είνεκα μολπής.
- Πρώτος δ' αύ Κένταυρος αείρατο πηκτίδα καλήν
- ήν ρα τότ' εν χείρεσσι φέρων ώρεξεν 'Αχιλλεύς.
- ''Ος δ' άρ' άειδε μάχην Κενταύρων ομβριμοθύμων,
- ούς Λαπίθαι κατέπεφνον ατασθαλίης ένεκα σφών
- ηδ' ώς `Ηρακλήϊ καταντία μαιμώοντες
- εν Φολόη δήρισαν: επεί μένος οίνου έγειρεν.
- Αυτάρ έγωγε μετ' αυτόν ελών φόρμιγγα λιγείαν,
- εκ στόματος μελίγηρυν ιείς ανέπεμπον αοιδήν:
- Πρώτα μέν αρχαίου χάεος μελανήφατον ύμνον,
- ως επάμειψε φύσεις, ώς τ' ουρανός † ες πέρας ήλθε:
- γής τ' ευρυστέρνου γένεσιν, πυθμένας τε θαλάσσης:
- πρεσβύτατόν τε καί αυτοτελή πολύμητιν ''Ερωτα,
- όσσα τ' έφυσεν άπαντα, διέκρινε δ' άλλον απ' άλλου:
- καί Κρόνον αινολέτην, ώς τ' ες Δία τερπικέραυνον
- ήλυθεν αθανάτων μακάρων βασιλήϊος αρχή.
- Μέλπον θ' οπλοτέρων μακάρων γένεσίν τε κρίσιν τε:
- καί Βριμούς, Βάκχοιο, Γιγάντων τ' έργ' αΐδηλα,
- ανθρώπων τ' ολιγοδρανέων πολυεθνέα φύτλην
- ήειδον: στεινόν δέ διά σπέος ήλυθεν αυδή,
- ημετέρης χέλυος μελιχρήν όπα γηρυούσης.
- ''Εστατο δ' άκρα κάρηνα καί άγκεα δενδρήεντα
- Πηλίου, υψηλάς τε μετά δρύας ήλυθε γήρυς.
- Καί ρ' αι μέν πρόρριζοι επ' αύλιον εθρώσκοντο
- πέτραι τ' εσμαράγουν: Θήρες δ' αΐοντες αοιδής,
- σπήλυγγος προπάροιθεν αλυσκάζοντες έμιμνον:
- οιωνοί τ' εκυκλούντο βοαύλια Κενταύροιο
- ταρσοίς κεκμηώσιν, εής δ' ελάθοντο καλιής.
- Αυτάρ ορών Κένταυρος εθάμβεε, χείρ' επί καρπώ
- πυκνόν επισσείων, ούδας δ' ήρασσεν οπλήσι.
- Τίφυς δ' εισεπέρησε νεώς άπο, καί ρ' εκέλευσεν
- ώκα περάν Μινύαισιν: εγώ δ' άμπαυον αοιδής,
- οί δέ θοώς ήγερθεν, έδυνε δέ τεύχε' έκαστος.
- Παίδα δ' εν αγκαλίδεσσιν ανίσχανεν ιππότα Πηλεύς,
- καί ρ' έκυσεν κεφαλήν τε καί άμφω φώεα καλά,
- δακρυόεν γελόων: κηλήθη δέ φρέν' 'Αχιλλεύς.
- Αυτάρ εμοί Κένταυρος εή γέρας ώπασε χειρί,
- νεβρήν παραλέην ξεινήιον όφρα φέροιμι.
- 'Αλλ' ότε δή σπήλυγγος άπο προθορόντες έβημεν
- άκρης εκ σκοπιής ο γέρων ανά χείρας αείρων
- Φιλλυρίδης ηράτο, θεούς δ' επεκέκλετο πάντας
- νόστον μέν Μινύαισιν, ιδέ κλέος εσθλόν αρέσθαι
- οπλοτέροις βασιλεύσι καί εσσομένοις μερόπεσσιν.
- Αυτάρ επεί τ' επί θίνα καί ες νέα πάντες έβησαν,
- εν προτέροις θώκοισι καθίζανον: εν δ' άρ' ερετμοίς
- χείρας εφαπλώσαντες, επί ρ' άλα τύπτον έκαστος,
- Πήλιον εκνεύσαντες: υπέρ μέγα λαίτμά τε πόντου
- αφρός επιζείων χαροπήν λεύκαινε θάλασσαν.
- Πισσαίη δ' απέκρυφθεν άκρη καί Σηπιάς ακτή,
- φάνθη δέ Σκίαθος, Δολοπός τ' ανεφαίνετο σήμα,
- αγχίαλός θ' `Ομόλη, ρείθρόν θ' αλιμυρές εναύλου
- ός διά πολλήν γαίαν ιεί μεγαλόβρομον ύδωρ.
- Ουλύμπου δέ βαθυσκοπέλου πρηώνας ερυμνούς
- εισέδρακον Μινύαι, καί ''Αθω δενδρώδεα κάμψαν,
- Πελλήνην τ' ευρείαν: ιδέ ζαθέην Σαμοθρήκην,
- ένθα καί όρκια φρικτά θεών άρρηκτα βροτοίσιν,
- άσμενοι εισεπέρησαν εμής υποθημοσύνησιν
- ήρωες: μέγα γάρ σφιν οφέλσιμον ανθρώποισι
- τήσδε θυηπολίης, άμοτον πλωτήρσιν εκάστοις.
- Σιντιακαίς δ' οφρύσιν εκέλσαμεν ωκύαλον ναύν
- Λήμνω εν ηγαθέη: τόθι περ κακά έργα μεμήλει
- θηλυτέραις: αί γάρ κεν αϊστώσαντο συνεύνους
- σφήσιν ατασθαλίησι, καί η κλυτή `Υψιπύλεια
- ελδομέναις κραίνεσκε, γυναικών είδος αρίστη.
- 'Αλλά τί σοι περί τώνδε πόλυν λόγον αμφαδόν ειπείν,
- όσσον εφ' ίμερον ώρσεν αγαυαίς Λημνιάδεσσι
- Κύπρις ερωτοτρόφος, Μινύαις εις λέκτρα μιγήναι;
- φίλτροις `Υψιπύλην ερατοίς εδάμασσεν 'Ιήσων:
- άλλη δ' άλλος έμικτο: καί εκλελάθοντο πορείης,
- ει μή αποτροπίοις ενοπαίς θελξίφρονι θυμώ
- ημετέρω θελχθέντες έβαν ποτί νήα μέλαιναν,
- ειρεσίην ποθέοντες επεμνήσαντο δέ μόχθου.
- ''Ενθεν ες `Ελλήσποντον άμ' ηώους φέρεν ούρος
- ακραής Ζέφυρος, στεινής απάτερθεν 'Αβύδου,
- ''Ιλιον Δαρδανίην, Πιτύην τ' επί δέξι' έχοντας,
- ού καί 'Αβαρνιάδος Περκώτης τ' εύσταχυν αίαν
- αργυρέαις Αίσηπος επικλύζει προχοήσιν.
- Αίψα δ' επιθρώσκουσα θέεν πολυηγόρος 'Αργώ.
- Αυτάρ επεί ψαμάθοισιν εκέλσαμεν, εν δ' άρα Τίφυς
- ιθύντωρ ακάτοιο, καί αγλαός Αίσονος υιός,
- σύν τ' άλλοι Μινύαι γλαυκώπιδι Τριτογενείη
- θήκαν αείραντες βριθύν λίθον, ένθα δέ νύμφαι
- κρήνη υπ' 'Αρτακίη καλά νάματα πλημμύρουσιν:
- ούνεκά οι πλώουσιν ανά πλατύν `Ελλήσποντον
- εύδιος αντεβόλησε μυχού έντοσθε γαλήνη,
- ουδ' εις γαίαν έριψαν εϋγνάμπτους αγκύρας,
- κύμασι θεινόμενοι υπό χειμερίαισιν αήταις.
- 'Ενθάδε προσύνοντες επί κροκάλαις προυχούσαις
- δείπνά τε καί κλισίην, δόρπου μεμνήμεθ' έκαστοι.
- Δή τότε κεκλιμένοισιν επήλυθε Κύζικος ήρως,
- ός Δολόπων ήνασσε περικτιόνων ανθρώπων.
- Αινήος φίλος υιός όν οι τέκε δία γυναικών
- Ευσώρου θυγάτηρ Αινίππη καλλιπάρηος:
- ός ρα φιλοξενίη Μινύας εγέρηρεν άπαντας,
- σφάζων πίά τε μήλα καί ειλίποδας έλικας βούς,
- αγροτέρους τε σύας: δώκεν δ' έπι οίνον ερυθρόν,
- σίτον δ' άφθονον ήκεν αποπλώουσι φέρεσθαι,
- χλαίνας τ' ηδέ τάπητας, εϋννήτους τε χιτώνας.
- 3. Κύμα δ' ανερρόχθησε: βυθός δ' υποείκαθε νηί,
- ημετέρη πίσυνος κιθάρη, διά θέσκελον αυδήν.
- 'Αλλ' ότε δή πορθμοίο κατά στόμα καί διά πέτρας
- Κυανέας ήμειψε λάλος τρόπις, αυτίκ' άρ' αί γε
- βυσσόθεν ερριζούντο, καί έμπεδον αιέν έμιμνον.
- Ούτω γάρ Μοίραι τάδ' επεκλώσαντο βαρείαι.
- Καί τότε δή προφυγόντες αδευκέα πήματ' ολέθρου,
- `Ρηβανού προχοαίσι μέλαιν' εξικόμεθ' ακτήν,
- νήσον υπέρ δολιχήν Θυνηίδα, τής απάτερθεν
- Τέμβριος ιχθυόεις θαλεραίς πλημμύρεται όχθαις,
- Σαγγάριός θ' ός κύματ' επιτρέχει Ευξείνοιο.
- 'Αλλ' ότ' επ' αιγιαλόν επενεισάμεθ' ειρεσίησιν,
- αμφί Λύκοιο ρέεθρον εκέλσαμεν, ώ έπι λαοίς
- κραίνε Λύκος ποταμοίο φερώνυμος, ός ρ' υπέδεκτο
- ήρωας Μινύας, ξενίη δ' υπέδεκτο τραπέζη,
- φίλετο δ' αύ νύκτας τε καί ήματα συνεχές αιεί.
- ''Ενθα καί αίσα παρέσχε καταφθίσθαι δύο φώτας,
- 'Αμπυκίδην ''Ιδμωνα, κυβερνητήρά τε Τίφυν.
- Τού μέν δή κατά σώμα λυγρή ηρείσατο νούσος,
- τόν δ' έκτεινεν θήρ, σύς άγριος: αυτάρ † ό τοίς γε
- τύμβους χευάμενοι πολιήν † επένησαν θίνα †
- 'Αγκαίω πίσυνοι: τόν γάρ φάσαν ίδριν άπαντες
- ναυτιλίης σφετέρησι δαημοσύνησι κεκάσθαι.
- Αυτάρ πηδαλίων οιήια λάζετο χειρί
- νήα κατιθύνων επί Παρθενίοιο ρέεθρα,
- όν δή Καλλίχορόν μιν επώνυμόν οι καλέουσιν,
- όν τοι εγώ μύθοισιν επί προτέροισιν έλεξα.
- ''Ενθεν άκραν προβλήτα παραπλώσαντες έβημεν
- γήν επί Παφλαγόνων, τήν δή παράμειψε θέουσα
- 'Αργώ υπέρ μέγα λαίτμα: Καραμβιακήν δ' ίκετ' άκρην,
- ή ενί Θερμώδων κείται ''Αλυος τε ρέεθρον,
- βάλλον επ' αιγιαλόν, δίνας αλιμυρέας έλκον.
- Νέρθε δ' υποθρώσκουσι βορειάδος αντίον άρκτου
- μακρά Θεμισκύρης Δοιαντίδος † άψεα κείται †
- άγχι δ' 'Αμαζονίδων δαμνίππων άστεα κείται,
- καί Χάλυβες, Τιβαρηνά τ' έθνη, λαοί τε Βέχειρες
- μίγδην εν Μοσύνοισι πέδον περιναιετάουσι:
- λαιά δ' επιπλώσαντες εκέλσαμεν αιγιαλοίσι
- ήχι τε Μάκροι έσαν Μαριανδύνοισιν όμουροι.
- Νέρθε δέ τοι `Ελίκης δολιχός παρακέκλιται αυχήν
- ένθα δ' υπωρείησιν επί προβλήσι κυκλούνται
- τηλεφανείς αυλώνες υπέρ μυχόν ευρέα κόλπου:
- ού Σύμης όρος εστί πολύς τ' ευθαλής λειμών,
- ενθάδ' 'Αράξου ρεύμα μεγαβρεμέτου ποταμοίο,
- εξ ού Θερμώδων Φάσις Τάναΐς τε ρέουσιν,
- ού Κόλχων κλυτά φύλα καί `Ηνιόχων καί 'Αραξών.
- '`Ον παραμειβόμενοι, μυχάτοις επεπλείομεν όρμοις
- Ούρων, Χιδναίων τε, Χαρανδαίων, Σολύμων τε
- 'Ασσυρίων τε λεών, τρηχύν δ' αγκώνα Σινώπης,
- καί Φίλυρας Ναπάτας τε καί άστεα πυκνά Σαπείρων
- Βύζηράς τ' επί τοίσιν, ιδ' άξενα φύλα Σιγύμνων.
- '~Ικτο δ' υπό πνοιής ανέμου πλησίστιος 'Αργώ
- όρθριον, ερχομένης ηούς επ' απείρονα κόσμον,
- εσχατ' έπ' 'Αξείνου Φάσιν κατά καλλιρέεθρον.
- Αυτάρ επεί ποταμοίο διά στόμα πρηΰ ρέοντος
- ικόμεθ' αυτίκ' άρα στέφανον καί τείχος ερυμνόν
- Αιήτου κατέφαινε καί άλσεα τοίς έπι κώας
- χρύσεον ηώρητο χαλαζαίη επί φηγώ.
- 'Αγκαίος δ' ήνωγε παραιφάμενος επέεσσι
- λαίφεά τε στέλλειν, καί επίκριον αύθι χαλάσσαι
- ιστόν ανακλίναντας, υπ' ειρεσίη δέ νέεσθαι.
- '`Ως οί μέν τά έκαστα πονήατο: αυτάρ 'Ιήσων
- αυτίκα μερμήριζε κατά φρένα καί κατά θυμόν,
- ξυνήν μέν Μινύαισιν άδην ανενείκατο φωνήν,
- ηέ γ' επ' Αιήταο μόλη δόμον οίος απ' άλλων,
- μειλιχίοις στέρξη τε παραιφάμενος επέεσσιν:
- ηέ μεθ' ηρώεσσι καί ες μόθον αυτίκα λεύσσοι.
- 'Αλλ' ου γάρ Μινύαισιν επήνδανε πάσι νέεσθαι:
- δείμα δ' ενί φρεσί θήκε θεά λευκώλενος ''Ηρη,
- αμβολίην θ' ίνα δή τελέση, τάπερ αίσα γενέσθαι.
- '~Ωκα δ' άρ' ούλον όνειρον απ' ουρανού ήκε φέρεσθαι
- εις δόμον Αιήταο: συθείς δ' όγε δείμα πέλωρον
- ''Εσκηψεν βασιλήα περί φρένας, ός νιν έδοξε
- παρθένου ήν ατίταλλεν ενί μεγάροισιν εοίσι
- Μηδείας κόλποισιν εν ιμερτοίσι συθήναι
- αστέρα παμφανόωντα δι' ηερίοιο πορείης.
- '`Η δ' επεί εν πέπλοισι λάβεν κεχαρηότι θυμώ,
- ήκε φέρουσ' εις χεύματ' ευρρείτου ποταμοίο
- Φάσιδος: αστέρα δ' αιέν αναρπάξαντα ρέεθρον
- οίχεσθαι πόντοιο δι' 'Αξείνοιο φέροντα.
- Ταύτα δ' εσαθρήσας δολίου εξέσσυτο ύπνου,
- απροφανή, στυγερόν δέ περί φρένας είλκετο δείμα:
- άλτο δ' άρ' εξ ευνής: δμωσί δέ οι ώκ' επέτελλεν
- ίππους εντύνειν, υπό δέ ζεύξασθαι απήνην,
- όφρα κε μειλίξαιτο κιών επί ρείθρον εραννόν
- Φάσι δινήεντα, σύν ενδαπίης μίγα νύμφαις,
- ψυχάς θ' `Ηρώων, όσσαι τ' επί ρείθρον άμειβον.
- Θυγατέρας δ' έκληζε θυώδεος εκ θαλάμοιο,
- Χαλκιόπην σύν παισίν αποφθιμένου Φρίξοιο,
- ηδ' απαλήν Μήδειαν αριπρεπές είδος έχουσαν
- παρθένον αιδοίην, όφρ' άν συνέποιτο κίοντι.
- ''Αψυρτος δ' απάνευθε δόμους ναίεσκε πόληος:
- άρμα δ' επί χρύσειον έβη μίγα θυγατέρεσσιν
- Αιήτης: τόν δ' αίψα δι' εκ πεδίου φέρον ίπποι
- χείλος υπέρ ποταμού δονακώδεος, ένθα περ αιεί
- ευχωλάς ρείθροισι καί ιερά κάλ' εκόμιζεν.
- Κείναισιν δ' όχθαισιν υπόδρομος ήλυθεν 'Αργώ.
- Καί ρα τότ' Αιήτης εισέδρακεν, εν δ' άρα πολλούς,
- εξείης ήρωας ομιλαδόν εδριόωντας,
- αθανάτοις ικέλους: περί γάρ ρά ε τεύχεα λάμπε.
- Τοίσι δ' άρ' εν πάντεσσι μετέπρεπε δίος 'Ιήσων.
- ''Ηρη γάρ περί πάμπαν ετίετο, καί οι έδωκε
- κάλλος τε μέγεθός τε καί ηνορέην υπέροπλον.
- 'Αλλ' ότε δή σχεδόν όντες επ' αλλήλοις βάλον όσσε,
- Αιήτης Μινύαι τε, περί φρένα παχνώθησαν.
- Πρόσθε γάρ Αιήτης μέν εφ' άρματος ηέλιος ώς
- λάμπετο μαρμαρυγαίσι πέριξ χρυσέων από πέπλων:
- αμφί δέ οι στεφάνην κεφαλή έχε θυσσανόεσσαν
- ακτίσιν φλογέαις: σκήπτρον δ' εν χερσίν ενώμα
- αστεροπαίς ίκελον: δοιώ δ' εκάτερθεν έηστον
- θυγατέρες: ταίς γάρ κεν αγαλλόμενος πεφόρητο.
- Σμερδνόν υπ' οφθαλμοίσιν εσέδρακε νηί πελασθείς,
- καί οι από στηθέων βριαρήν ανενείκατο φωνήν
- δεινόν ομοκλήσας: μέγα δ' αντιάχων εγεγώνει:
- »Φράζετον οίτινες εστέ, τί δέ χρέος ύμας ικάνει,
- έκ ποθεν ελδομένοισι Κυτηΐδα γαίαν αμείψαι,
- ουδ' άρ' εμήν αλέγοντες ανακτορίην πεφόβησθε,
- ουδέ λεών σκήπτροισιν επήρανον ημετέροισι
- Κόλχων, οί κεν ''Αρηϊ δορυσσόω εισίν ατειρείς,
- ες μόθον ιεμένοις εύ ειδότες ίφι μάχεσθαι.»
- '`Ως έφαθ': οι δ' άρα πάντες ακήν εγένοντο σιωπή.
- Αισονίδη δ' άρα θάρσος ενί πραπίδεσσιν όπασσεν,
- ''Ηρη πρέσβα θεά: μέγα δ' αντιάχων εγεγώνει:
- »Ούτέ νυ ληιστήρες ικάνομεν, ούτέ τιν' άλλην
- γαίαν επιστρωφώντες, εγείρομεν ύβριος αίση
- έργ' άδικ' ανθρώποισιν, ά δή πολέες μεμάασι
- τετλάμεν εν βιοτή κέρδους ένεκεν σφετέροιο.
- 'Αλλά μοι άθλον έταξε Ποσειδώνος φίλος υιός
- πατροκασίγνητος Πελίας, χρύσεον ποτί κώας
- λαζομένους αφικέσθαι εϋκτιμένην ες 'Ιωλκόν.
- Ουδέ τι δή νώνυμνοι εμοί ερίηρες εταίροι:
- οί μέν γάρ μακάρων, οί δ' ηρώων γένος εσμέν.
- Ουδέ τι μήν πολέμου αδαήμονες ουδέ μόθοιο,
- ξείνοι δ' ευχόμεθ' είναι εφέστιοι, ώς γάρ άμεινον.»
- '`Ως φάτο: τού δ' άρα θυμός ορίνετο ίσος αέλλη
- Αιήτεω, καί σμερδνόν εσέδρακεν οφθαλμοίσιν,
- φρικτόν εφ' ηρώεσσι δόλον καί μήτιν υφαίνων:
- οψέ δέ δή Μινύαισι τοίην ανενείκατο φωνήν:
- »Ει μέν δή Κόλχοισιν αρηιφάτοισιν εσάντα
- μαρναμένοις επιθείσθον, αποφθίσειν μένος ανδρών
- έλπεσθ' ώς κεν αδήριτον γέρας έσσετ' εν υμίν,
- κώας αειρομένους ιέναι πρός πατρίδα γαίαν;
- ει δέ γε παύροι εόντες υποκλίνοιτε φάλαγγι
- ημετέρη, τότε νήα καταφθιμένοισι κεάξαι:
- ει δέ κέ μοι πείθοισθε, τό καί πολύ κέρδιόν εστιν,
- κρίναντες τιν' άριστον, ή ός βασιλεύτερός εστιν,
- όφρά κε πειρηθείς αέθλων ούς αυτός ενίσπω,
- κώας έλη χρύσειον, ό καί γέρας έσσεται υμίν.»
- '`Ως ειπών ίπποισιν εκέκλετο: τοί δ' άρ' οπίσσω
- βήσαν αμειβόμενοι, Μινύαις δ' άχος έπλετο θυμώ,
- καί ρα τόθ' `Ηρακλήος έχον πόθον, ου γάρ έμιμνον
- έθνος αμαιμάκετον Κόλχων καί θούριον ''Αρην.
- Νύν δέ σοι, ώ Μουσαίε, παραδρομάδην αγορεύσω
- οίά περ αινόμοροι Μινύαι πάθον, ηδ' όσ' έρεξαν:
- ώς τ' άψορρος όρουσ' εκ δώματος Αιήταο
- ''Αργος εϋμμελίης Φρίξου παίς όν ρα έτικτε
- Χαλκιόπη (τώ γάρ παρελέξατο πατρός ενιπή
- ηνίχ' υπέρ νώτω κριού Κόλχοισι πελάσθη)
- αγγέλλων Μινύαισιν, ά δή τελέεσθαι έμελλε
- σφήσιν ατασθαλίησι πολυφθόρου Αιήταο:
- ηδ' ως παρθενίοις αυτού φίλτροις εδαμάσθη
- αινόγαμος Μήδεια, θεάς ''Ηρης διά βουλάς,
- εν γάρ οι ίμερον ώρσεν ερωτοτρόφος Κυθέρεια,
- ήκε δ' άρ' ιόν υπό σπλάγχνοις δασπλήτις 'Εριννύς:
- ώς τε βόας ζεύγλαισι δαμάσσατο πυριπνέοντας
- τετράγυον θέμενος σπόρον αύλακι, τόν ρ' εκόμισσε
- Φρίξος εϋμμελίης, ότ' έβη δόμον Αιήταο,
- έδνον ενυάλιόν τε δρακοντείων απ' οδόντων:
- ηδ' ως δυσμενέων σπαρτών στάχυν εξενάριξεν
- αυτοφόνω παλάμη, πώς δ' αγλαόν ήρατο κύδος
- Αισονίδης: ώς δ' ήλθε δι' εκ μεγάρων λελαθούσα
- λίτι καλυψαμένη εανώ, διά νύκτερον όρφνην,
- παρθένος αινολεχής: περί γάρ ρά ε τείρον έρωτες
- νηός επ' ''Αργώας πελάσαι, καί πότνι' 'Ανάγκη
- 4. ούτιν' οπιζομένη, πατρός χόλον ουκ αλέγουσα:
- ηδ' ως αμφιπλακείσα περιπτύξασά τε μορφάς,
- στέρνα τε μαιμώωσα κύσεν χαρίεν τε πρόσωπον,
- δάκρυσι πλημμύρουσα γενειάδας: ουδέ τιν' αιδώ
- έσχε πόθων ήρωος, ελαυνομένη δ' υπό φίλτρων,
- παρθενίην έρριψε, γάμων τ' ευήνορα θυμόν,
- άλλα τ' αύ πολλά καί εσύστερον αύθις ακούση,
- 'Αλλ' ότε δή Μήδεια λίπεν δόμον Αιήταο
- λαθριδίη καί νηός εφ' ημετέρης επελάσθη,
- δή τότ' άρα κατά θυμόν εμηδόμεθ', όφρα μολόντες
- αμφ' ιερής φηγοίο δέρας χρύσειον έλωμεν
- ράστα: περί φρεσί δ' ήσι δοκεύομεν, ουδέ τις ημέων
- έγνω μόχθον άελπτον: εφέσπετο γάρ μέγα έργον
- πάσιν εφ' ηρώεσσι, κακών δ' ανεφαίνετο πυθμήν:
- Πρόσθε γάρ Αιήταο δόμων ποταμοίό τ' ερυμνού,
- εννέ' επ' οργυιών έρκος περιμήκετον άντην
- φρουρείται πύργοισι καί ευξέστοισι μύδροισιν,
- επτά περί στεφάνοισι κυκλούμενον: εν δ' άρα τρισσαί
- χαλκήρεις πύλαι εισί πελώριοι: εν δ' άρα ταίσι
- τείχος επιθρώσκει, περί δ' αύ χρύσειαι επάλξεις.
- Αυτάρ επί σταθμοίο πυλών τηλώπις άνασσα
- ίστανεν αιθύουσα πυρός σέλας, ήν κέ νυ Κόλχοι
- ''Αρτεμιν εμπυλίην κελαδοδρόμον ιλάσκονται,
- δεινήν τ' ανθρώποισιν ιδείν δεινήν τ' εσακούσαι,
- ει μή τις τελεταίς πελάσει καί θύσθλα καθαρμών,
- όσσα περ αρήτειρα καθάρματα μύστις έκευθε,
- δεινολεχής Μήδεια Κυτηιάσιν μίγα κούραις.
- Ουδέ τις ενδοτέρω κείνην οδόν εισεπέρησεν
- ενδάπιος, ξείνός τε βροτών υπέρ ουδόν αμείψας:
- είργει γάρ πάντη δεινή θεός ηγεμόνεια,
- λύσσαν επιπνείουσα υπέρ γαληνοίς σκυλάκεσσιν.
- 'Εν δέ σφιν πυμάτω μυχώ έρκεος άλσος αμείβει,
- δένδρεσιν ευθαλέεσσι κατάσκιον, ώ ένι πολλαί
- δάφναι τ' ηδέ κράνειαι ιδ' ευμήκεις πλατάνιστοι:
- εν δέ πόαι ρίζησι κατηρεφέες χθαμαλήσιν,
- ασφόδελος, κλύμενός τε καί ευειδής αδίαντος,
- καί θρύον ηδέ κύπειρον, αριστερεών τ', † αμενηνά
- όρμιόν τε καί ειρύσιμον, κύκλαμίς τε θεουδής,
- στοιχάς, παιονίη τε πολύκνημόν τε κάτερνες:
- μανδραγόρης, πόλιόν τ', επί δέ ψαφαρόν δίκταμνον
- εύοδμός τε κρόκος, ιδέ κάρδαμον: εν δ' άρα κήμος,
- σμίλαξ, ηδέ χαμαίμηλον, μήκων τε μέλαινα,
- άλκυα καί πάνακες, καί κάρπασον, ηδ' ακόνιτον,
- αλλά τε δηλήεντα κατά χθόνα πολλά πεφύκει.
- Μέσσον δ' ηερόμηκες επί στύπος άλσεϊ πολλώ
- ήπλωται φηγοίο πέριξ κλαδεώσιν ερυμνόν,
- εν δ' άρα οι χρύσειον επεκρέματ' ένθα καί ένθα
- όρπηκος ταναοίο δέρας, τό κεν αίψα δοκεύει
- δεινός όφις, θνητοίς ολοόν τέρας, ου φατόν ειπείν.
- Χρυσαίς γάρ φολίδεσσιν εθείρεται, εν δ' άρα πρέμνον
- απλάτοις ολκοίσι φορεύμενος αμφιπολεύει
- σήμα χαμαζήλοιο Διός, ποτί κώας αμείβων:
- φρουραίς δ' αδμήτοις επιμαίεται άμμορος ύπνου
- γλαυκοίς αμφ' όσσοισιν αναιδέα κανθόν ελίσσων.
- Αυτάρ επεί κλύομεν τόδ' ετήτυμον ως ετέτυκτο,
- αμφί γε Μουνυχίης `Εκάτης φρουρής τε δράκοντος,
- πάνθ' όσα οι κατέλεξεν αριφραδέως Μήδεια,
- διζόμεθ' ημέν άελπτον οϊζυροίο πόνοιο
- ώς κέ νιν 'Αγροτέρην μειλιξάμενοι πεπίθοιμεν,
- ηδ' ως θήρα πέλωρον ικοίμεθα, τόφρ' ανελόντες
- δέρμ' απονοστήσαιμεν εήν ες πατρίδα γαίαν.
- Καί τότε δή μετά πάσιν ομόκλεεν ηρώεσσι
- Μόψος (ο γάρ τ' εδάη σφήσιν τάδε μαντοσύνησιν)
- όφρ' εμέ γουνάσωνται, επιστίβωσι δέ έργον,
- ''Αρτεμιν ίλασθαι, θέλξαι δ' υπερήνορα θήρα.
- '`Ως οί μέν λίσσοντο περισταδόν: αυτάρ έγωγε
- Αισονίδην εκέλευσα δύω δή φώτε κραταιώ
- Κάστορά θ' ιππόδαμον καί πύξ αγαθόν Πολυδεύκεα,
- Μόψον τ' 'Αμπυκίδην ιέναι πρός τέρματα μόχθου:
- Αυτάρ εμοί Μήδεια συνέσπετο μούνη απ' άλλων.
- `Ηνίκα δ' εις σηκούς ικόμην ζάθεόν τε θεράπνην,
- χώρω επί πλακόεντι βόθρον τρίστοιχον όρυξα,
- φιτρούς τ' αρκεύθοιο καί αζαλέης από κέδρου,
- ράμνον τ' οξυτέροιο, πολυκλαύτων τ' αιγείρων,
- ώκα φέρων, ένησα πυρήν έμπροσθε βόθροιο.
- Πολλά δέ μοι φέρε πάμπαν επισταμένη Μήδεια,
- φωριαμών ανελούσα θυώδεος εξ αδύτοιο.
- Αυτίκα δ' ουλαοπλάσμαθ' υπό πέπλους επονεύμην
- άν δέ πυρήν επέβαλλον, ιδ' έντομα θύματ' έρεζον,
- σκύμνους παμμέλανας σκυλάκων τρισσούς ιερεύσας.
- Αίματι δ' αύ χάλκανθον ιδέ στρούθεον έμιξα,
- κνήκόν τε σχιστήν, επί τε ψύλλιον αηδές,
- άγχουσάν τ' ερυθρήν, ιδέ χάλκιμον: αυτάρ έπειτα
- νηδύας εμπλήσας σκυλάκων, φιτροίσιν έθηκα:
- ύδατι δ' αύ μίξας χολάδας χεόμην περί βόθρον,
- όρφνινα θ' εσσάμενος φάρη καί απεχθέα χαλκόν
- κρούων ελλισάμην: αι δ' οτραλέως επάκουσαν,
- ρήξασαι κενεώνας αμειδήτοιο βερέθρου,
- Τισιφόνη τε καί 'Αληκτώ καί δία Μέγαιρα,
- πεύκαις αζαλέαις φόνιον σέλας αΐσσουσαι.
- Καίετο δ' αυτίκα βόθρος, εσμαράγει δ' ολοόν πύρ:
- λιγνύς δ' αιθαλόεσσα χύθη περιμήκετα καπνόν.
- Αυτίκα δ' εξ 'Αΐδαο διά φλογός ηγέρθησαν
- δειναί, θαμβήτειραι, απηνέες, απροσόρατοι.
- '`Η μέν γάρ δέμας έσχε σιδήρεον, ήν καλέουσι
- Πανδώρην χθόνιοι: σύν δ' αιολόμορφος ίκανε
- τρισσοκέφαλος, ιδείν ολοόν τέρας ούτι δαϊκτόν,
- Ταρταρόπαις `Εκάτη: λαιού δ' άρ' επεσσύθη ώμου
- ίππος χαιτήεις: κατά δεξιά δ' ήεν αθρήσαι
- λυσσώπις σκυλάκη: μέσση δ' έφυ αγριόμορφος
- χερσίν δ' αμφοτέραις έχεν άορα κωπήεντα.
- 'Εγκύκλιαι δινεύντο περί βόθρον ένθα καί ένθα
- Πανδώρη `Εκάτη τε: συνεσσεύοντο δέ Ποιναί.
- 'Εκ δ' άφαρ 'Αρτέμιδος φρουρόν δέμας ήκε χαμάζε
- πεύκας εκ χειρών, ες δ' ουρανόν ήραρεν όσσε.
- Σαίνον δέ σκύλακες πρόπολοι, λύοντο δ' οχήες
- κλείθρων αργυρέων, ανά δ' έπτατο καλά θύρετρα
- τείχεος ευρυμενούς, υπεφαίνετο δ' άλσος ερυμνόν.
- Αυτάρ εγών υπέρ ουδόν έβην: τήμος δέ τε κούρη
- Αιήτεω Μήδεια καί Αίσονος αγλαός υιός,
- Τυνδαρίδαι τ' ήπειγον ομού, σύν δ' έσπετο Μόψος.
- 'Αλλ' ότε δή σχεδόθεν κατεφαίνετο φηγός εραννή,
- κρηπίς τε ξενίοιο Διός καί βώμιος έδρη,
- ένθα δράκων ολκοίσιν υπό πλατέεσσιν ελιχθείς
- δινεύων ανάειρε κάρη βλοσυρόν τε γένειον,
- άν δ' ολοόν σύριγξ' επί δ' έβραχεν άσπετος αιθήρ:
- Δένδρεα δ' εσμαράγησε, κραδαινόμεν' ένθα καί ένθα
- πρυμνόθεν εκ ρίζης: ιάχησε δέ σύσκιον άλσος.
- Αυτάρ έμ' ηδ' ετάρους τρόμος έλλαβε: νόσφι δέ μούνη
- Μήδει' ενί στέρνοισιν ακαμπέα θυμόν ενώμα:
- δρέψατο γάρ παλάμησι λυγρών αποθρίσματα ριζών.
- Καί τότ' εγώ φόρμιγγος εφήρμοσα θέσκελον ομφήν,
- κλάγξα δ' άρ' εξ υπάτης χέλυος βαρυηχέα φωνήν
- σιγαλέως άφθεγκτον εμοίς υπό χείλεσι πέμπων.
- Κλήξα γάρ ύπνον άνακτα θεών πάντων τ' ανθρώπων,
- όφρα μολών θέλξειε μένος βριαροίο δράκοντος.
- `Ρίμφα δέ μοι υπάκουσε, Κυτηΐδα δ' ήκ' επί γαίαν.
- Κοιμίσσας δ' όγε φύλα πανημερίων ανθρώπων,
- καί ζαμενείς ανέμων πνοιάς, καί κύματα πόντου,
- πηγάς τ' αενάων υδάτων, ποταμών τε ρέεθρα,
- θήράς τ' οιωνούς τε, τά τε ζώει τε καί έρπει,
- ευνάζων ήμειψεν υπό χρυσέαις πτερύγεσσιν.
- '~Ιξε δ' υπό στυφελών Κόλχων ευανθέα χώρον:
- κώμα δ' άφαρ κατέμαρψε πελωρίου όσσε δράκοντος,
- ισοπαλές θανάτω: δολιχήν δ' αμφ' αυχένι δειρήν
- θήκε καρηβαρέων φολίσιν: θάμβησε δ' ιδούσα
- αινόποτμος Μήδεια: καί Αίσονος αγλαόν υία
- ήκ' επιθαρσύνουσα θοώς πρέμνοιο λαβέσθαι
- κώας χρυσεόμαλλον: ο δ' ουκ απίθησεν ακούσας:
- αυτάρ αειράμενος δέρας άπλετον ίκτ' επί νήα.
- ''Ηρωες Μινύαι μέγ' εγήθεον, άν δ' άρα χείρας
- αθανάτοις ήειραν, οί ουρανόν ευρύν έχουσιν.
- '`Ως οί μέν περί κώας οπώπεον: αίψα δ' Αιήτης
- αμφιπόλων ήκουσεν αποιχομένην Μήδειαν.
- '~Ωκα δ' άρ' 'Αψύρτω επετέλλετο λαόν αγείραι
- μαστεύειν δ' άρα παίδα κασιγνήτην καί όπατρον:
- αλλά οι ωκύς έπειγε παρά προχοάς ποταμοίο
- εις λόχον ηρώων, έκιχεν δ' άρα παρθένον αινήν.
- Νύξ δέ τότ' αστροχίτων μέσσην παράμειβε πορείαν,
- 'Εκ δ' ετελείτο δόλος στυγερός καί κήρες αϊδναί
- Μηδείης υπ' έρωτος, ερικλυτού 'Αψύρτοιο,
- όν ρα κατακτείναντες, επί προχοάς μεθέηκαν
- ορνυμένου ποταμοίο: φέρεν δ' όγε πνεύματι κραιπνώ:
- θεινόμενος δέ δίναις εις κύμ' αλός ατρυγέτοιο,
- κέλσεν υπέρ νήσων, 'Αψυρτίδας άς καλέουσιν,
- αλλά οι ούτι λάθον Δι' επόψιον ουδέ θέμιστας.
- Αυτάρ επεί νηός μέν έσω κίον, εκ δ' εκάτερθεν
- όχθης πείσματ' έκοψαν, υπ' ειρεσίης δέ θοήσι
- πλείον επειγόμενοι ποταμού τάμον ούτι κατευθύ
- πόντον επ' ιχθυόεντα διά στόμα Φάσιδος ευρύ
- ιέμεθ' αμπλακίη δ' εφορεύμεθα πολλόν οπίσσω
- αιέν αναπλείοντες: ελείπετο δ' άστεα Κόλχων
- αφραδέσιν Μινύαις, σκοτερή δέ τε άμφεχεν όρφνη.
- Αυτάρ επειγόμενοι θέομεν ρόον αφραδίησι,
- μεσσάτιοι πεδίοιο: βροτοί δέ μιν αμφινέμονται
- Γυμνοί Βουονόμαι τε καί ''Αρκυες αγροιώται,
- Κερκετικών τ' ανδρών φύλον, Σινδών τ' αγερώχων:
- οί κείσαντο μεσηγύ Χαρανδαίων τ' αυλώνων,
- Καυκάσιον παρά πρώνα, διά στεινής 'Ερυθείας.
- 'Αλλ' ότε απ' αντολίης εφάνη τερψίμβροτος ηώς,
- ποιανθεί νήσω προσεκέλσαμεν: ένθα δέ δισσοί
- χεύμασιν απλώτοισι περισχίζουσι ρέεθρα
- Φάσις τ' ευρυμενής ακαλαρρείτης τε Σαράγγης:
- τόν ρα πλημμύρουσα διά χθονός εις άλα πέμπει
- Μαιώτις καναχηδόν, ελειονόμου διά ποίης.
- Καί τόθ' υπ' ειρεσίη πλέομεν διά νύκτα καί ήμαρ:
- δισσαίς δ' εν τριμόροισι Βοός πόρον εξικόμεσθα
- λίμνης όντα μεσηγύ, βοοκλόπος ούποτε Τιτάν
- ταύρω εφεζόμενος βριαρώ πόρον έσχισε λίμνης.
- Καί ρα πανημερίησι πονεύμενοι ειρεσίησι,
- Μαιώτας πρώτους αφικάνομεν αβροχίτωνας:
- ηδέ Γελωνόν έθνος, Βαθυχαίτων τ' άπλετα φύλα,
- Σαυρομάτας τε, Γέτας καί Γυμναίους Κέκρυφάς τε
- αρσωπάς τ' 'Αρίμασπας, έθνη πολυπήμονα λαών
- ών περιναιετάει εν γή Μαιώτιδα λίμνην.
- Αυτάρ επεί μέν τοίσι δύην αμέγαρτον έθηκαν
- αθάνατοι, πύματον δέ βυθού διαμείψαμεν ύδωρ,
- (όχθησι χθαμαλήσιν αποβλύει αιπύν όλεθρον,
- ροίζω ελαυνομένη: καναχεί δέ τοι άσπετος ύλη
- αρκτώοις περάτεσσιν επέρχεται 'Ωκεανόνδε):
- τώ ρα τόθ' αρπαχθείσα διά στόματος κίεν 'Αργώ.
- 'Εννέα μέν νύκτας τε καί ήματα μοχθίζοντες
- λείπομεν ένθα καί ένθα βροτών † αγνινέα † φύλα,
- Πακτών Αρκτείων τε γένος, Λελίων τ' αγερώχων,
- τοξοφόρους τε Σκύθας, ''Αρεος πιστούς θεράποντας:
- Ταύρους τ' ανδροφάγους, οί αμειδέα θύσθλα φέρουσι
- Μουνυχίη, βροτέω δ' επιδεύεται αίματι κρητήρ:
- άν δ' άρ' `Υπερβορέους, Νομάδας καί Κάσπιον έθνος.
- Αυτάρ επεί δεκάτη εφάνη φαεσίμβροτος ηώς,
- `Ριπαίους αυλώνας εκέλσαμεν, εκ δ' άφαρ ''Αργώ
- άγεν επιπροθέουσα διά στεινοίο ρεέθρου:
- έμπεσε δ' 'Ωκεανώ, Κρόνιον δέ ε κικλήσκουσι,
- πόντον `Υπερβόρεοι μέροπες, νεκρήν τε θάλασσαν:
- Ουκέτι δέ προφυγείν εδοκεύμεν λυγρόν όλεθρον
- ει μή άρ' ορμαίνουσαν υπό κρατερήφι βίηφι
- νήα μολείν ίθυν' επί δεξιόν αιγιαλοίο
- 'Αγκαίος, ξεστοίσι πιθήσας πηδαλίοισιν.
- '`Η δ' έθορεν δισσαίσι βιησαμένη παλάμησιν.
- 'Αλλ' ότε δή μογερήσιν εδαμνάμεθ' ειρεσίησι,
- χείρες δ' ουκέτ' έμιμνον, ακηχέμενοι δέ φίλον κήρ
- πήχεας αμπλέξαντες, ενηρείσαντο μέτωπα,
- ιδρώ αποψύχοντε: κέαρ δ' επετείρετο λιμώ.
- 'Αγκαίος δ' εξάλτο, καί άλλους πάντας ότρυνεν
- ήρωας, μαλακοίσι παραιφάμενος επέεσσιν:
- Οί δ' επεί ούν τέναγός τε πολυστρέπτοισι κάλωσι
- βάντες υπέρ τοίχων άλαδε σφυρά κούφα βάλοντο,
- ώκα δ' άρ' αρτήσαντο πολυστρέπτοισι κάλωσι,
- πρύμνης εξ υπάτης, δολιχήν μήρινθα βαλόντες
- ''Αργος τ' 'Αγκαίός τε καί αρχάς δώκαν ελέσθαι:
- ηρώων τοί δ' αίψα δι' αιγιαλοίο θέοντες
- σύρον επειγόμενοι: σύν δ' έσπετο ποντοπόρος νηύς,
- τέμνουσ' υγρά κέλευθα παρά ξεστοίς κροκάλοισιν.
- Ου γάρ οι λιγύς ούρος υπό πνοιήσιν όρινε
- βυκτάων ανέμων κείνην άλα: κωφά δέ πόντος
- κείθ' ούπέρ θ' `Ελίκης καί Τηθύος έσχατον ύδωρ.
- Αυτάρ επεί έκτη φαεσίμβροτος ήλυθεν ηώς,
- έθνος ες αφνειόν καί πλούσιον εξικόμεσθα
- Μακροβίων, οί δή πολέας ζώουσ' ενιαυτούς,
- δώδεκα χιλιάδας μηνών εκατονταετήρων
- πληθούσης μήνης χαλεπών έκτοσθεν απάντων:
- αυτάρ επεί μηνός τό πεπρωμένον εξανύσωσιν,
- ύπνω υπό γλυκερώ θανάτου μάρπτουσι τελευτήν:
- Ου δ' άρα τοίσι μέλει βίοτος καί έργ' ανθρώπων,
- ποίαις δ' εν μεσάταις μελιηδέα φορβά νέμονται
- έρση υπ' αμβροσίη θείον ποτόν εξαρύοντες,
- πάντες ομώς στίλβοντες ομηλικίην ερατεινήν:
- Μειλιχίη δέ τοι αιέν επ' οφρύσι νεύσε γαλήνη
- παίδεσιν ηδέ τοκεύσιν, επί φρεσίν ηδέ νόοιο,
- αίσιμά τε ρέζειν πεπνυμένα τ' εξαγορεύειν.
- Καί τούς μέν ρ' αθρόους παραμείβομεν, αιγιαλόνδε
- ποσσίν επιστείβοντες: έπειτα δέ Κιμμερίοισι
- νήα θοήν επάγοντες ικάνομεν, οί ρά τε μούνοι
- αίγλης άμμοροί εισι πυριβρόμου ηελίοιο.
- 'Εν μέν γάρ `Ρίπαιον όρος καί Κάλπιος αυχήν
- αντολίας είργουσιν επικέκλιται δέ πελώρη
- άσσον επισκιάουσα μεσημβρινόν ηέρα Φλέγρη:
- δείελον αύ κρύπτουσι φάος ταναηκέες ''Αλπεις
- κείνοισιν μερόπεσσιν, αχλύς δ' επικέκλιται αιεί,
- ''Ενθα δ' αφορμηθέντες επειγομένοισι πόδεσσιν
- ίξομεν αγκώνα στυφελόν καί νήνεμον ακτήν,
- ένθα περ αμβλύζων ποταμός δίναισι βαθείαις
- θείει χρυσορόας 'Αχέρων κρυερού διά χώρου,
- αργυροειδές ύδος προρέων, λίμνη τε κελαινή
- ανδέχεται: παταγεί δέ παρ' όχθαισιν ποταμοίο
- δένδρεα τηλεθάοντα ποτί σχεδόν οίσιν καρπός
- βέβριθε νύκτας τε καί ήματα συννεχές αιεί.
- 'Αμφί δέ οι χθαμαλή τε καί εύβοτος `Ερμιονέια
- τείχεσιν ηρήρεισται εϋκτιμέναις επ' αγυιαίς.
- 'Εν δέ γένη ζώουσι δικαιοτάτων ανθρώπων
- οίσιν αποφθιμένοισιν άλις ναύς ία τέτυκται,
- καί δ' αύ αι ψυχαί μετεκίαθον εις 'Αχέροντα
- πορθμίδος εκ γλαφυρής: σχεδόθεν δέ οι εισί πόληες
- άρρηκτοί τ' 'Αίδαο πύλαι καί δήμος ονείρων.
- 'Αλλ' ότε δή καί τώνδε πόλιν καί ήθεα λαών
- σφή άτη βαρύν οίτον αναπλήσαντες έβημεν,
- δή ρα τότ' 'Αγκαίος νηός κίεν: αίψα δέ πάντας
- εισβαίνειν εκέλευσε κεκμηότας άμμιγ' εταίρους.
- Τούς όγε καί μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι:
- »Τλήτε φίλοι τόν μόχθον: επεί νύ τοι ούτι χέρειον
- έλπομαι ανστήσεσθαι: επιφρίσσοντα γάρ ήδη
- ακραή ζέφυρον καταδέρκομαι: ουδ' ατέκμαρτον
- ύδωρ 'Ωκεανού κελαρύζεται εν ψαμάθοισιν.
- 'Αλλά θοώς ιστόν μέν αναστήσασθε μεσόδμη
- λύσατε δέ προτόνων οθόνας: εκ δ' όπλα χέοντες
- σφίγξατ' επισταμένως, τοίχων εκάτερθε βαλόντες.»
- '`Ως οί μέν τά έκαστα πονήατο: εκ δ' άρα κοίλης
- νηός επιβρομέουσα Τομαριάς έκλαγε φηγός,
- ήν ποθ' υπ' 'Αργώαισι τομαίς ηρμόσσατο Παλλάς.
- '~Ωδε δ' έφη (θάμβος δέ περί φρένας ίκετο πάντας):
- »''Ω μοι εγών, όφελόν με διαρραισθείσαν ολέσθαι
- Κυανέαις πέτραισιν εν αξείνω τε κλύδωνι:
- ή καί νύν ανάπυστον αϊδρείη βασιλήων
- νώνυμνον φορέεσκον: επεί νύν αιεί 'Εριννύς
- αίματος εμφύλοιο δεδουπότος 'Αψύρτοιο
- υστερόπους έπεται: στέργει δέ τοι άτη επ' άτην.
- Νύν γάρ δή λυγρής τε καί αργεννής κακότητος
- † έξομαι ει νήεσσιν 'Εριννύσιν άσσον ίξομαι †.
- Ει μή γάρ μ' ιερήσιν επιγνάμψαντες άκρησι
- κόλπον έσω γαίης τε καί ατρυγέτοιο θαλάσσης
- ίξεσθ', άμ πέλαγος 'Ατλαντικόν εκτός ίκωμαι.»
- '`Ως ειπούσ' αυδήν κατερήτυεν: εν δ' άρα θυμός
- παχνώθη Μινύαισι διαμπερές, είτ' άρ' έμελλον
- σχήσειν λυγρόν όλεθρον, 'Ιάσονος είνεκα φίλτρων.
- Πολλά δέ μερμήριζον ενί φρεσί πευκαλίμησιν,
- ή μιν αποφθίσωσιν καί ιχθύσι κύρμα βάλωσιν
- αινολέχην Μήδειαν, αποστρέψωσι δ' 'Εριννύν,
- ει μή άρ' οξύ νόησε περικλυτός Αίσονος υιός,
- καί τότε λισσόμενος θυμόν κατερήτυ' εκάστου.
- Αυτάρ επεί τ' 'Αργούς ετυμηγόρον έκλυον αυδήν
- ήντο παρά σκαλμοίσι θοώς, λάζοντο δ' ερετμά.
- 'Αγκαίος δ' οίακας επισταμένως ετίταινε:
- Πάρ δ' άρα νήσον άμειβεν 'Ιερνίδα, καί οι όπισθεν
- ίκτο καταΐγδην δνοφερή τρομέουσα θύελλα,
- εν δ' οθόνας κόλπωσε: θέεν δ' άφαρ υγρόν επ' οίδμα
- νηύς: ου δή τις εσαύθις αναπνεύσεσθαι ολέθρου
- ήλπετο: δωδεκάτη γάρ επήϊεν ηριγένεια.
- Ουδέ τις έγνω ήσιν ενί φρεσίν, ού ποτ' άρ' εσμέν,
- ει μή εσχατιαίς ακαλαρρόου 'Ωκεανοίο
- Λυγκεύς εισενόησεν (ο γάρ τηλωπόν όπωπε)
- νήσον πευκήεσσαν, ιδ' ευρέα δώματ' ανάσσης
- Δήμητρος: περί δ' αύτε μέγα νέφος εστεφάνωται.
- '~Ων πέρι μύθον άπαντ' έκλυες, Μουσαίε δαΐφρον,
- ώς ποτε Φερσεφόνην τέρεν' άνθεα χερσί δρέπουσαν
- εξάπαφον συνόμαιμοι αν' ευρύ τε καί μέγα άλσος.
- αυτάρ έπειθ' ώς μιν Πλωτεύς, κυανότριχας ίππους
- ζευξάμενος, κούρην επεβήσατο δαίμονος αίση,
- αρπάξας δ' έφερεν διά κύματος ατρυγέτοιο.
- Δή τότ' εγών απόειπον επιπλώοντα νέεσθαι
- νήσου επί ρηγμίνα καί αιγλήεντα τέρεμνα,
- ενθ' ούτις σύν νηΐ πάρα μερόπων ανθρώπων.
- Ου γάρ οί εστί λιμήν νηών οχός αμφιελισσών,
- αλλά γε ηλίβατος πέτρη περί πάντα πέφυκεν
- υψηλή: τά τε καλά φύει μενοεικέα δώρα.
- Καί τότ' άρ' ουκ απίθησε νεώς κυανοπρώροιο
- ιθύντωρ 'Αγκαίος, ανέτρεχε δ' αίψ' ανορούων,
- σκαιόν υπεγκλίνας οιήϊον: εν δ' άρ' έπειθε
- μή τι κατευθύ περάν, επί δέξια δ' είργε θέουσαν.
- ''Ηματι δέ τριτάτω Κίρκης δόμον εξικόμεσθα
- Λιγκαίον ποτί χέρσον αλιστεφέας τε θεράπνας:
- καί τότ' άρ' αιγιαλοίσιν εκέλσαμεν αχνύμενοι κήρ,
- πείσματα δ' εν πέτρησιν εδήσαμεν: εκ δ' άρ' 'Ιήσων
- νηός αποπροέηκε μολείν ερίηρας εταίρους,
- διζομένος εί τίς σφε βροτών επ' απείρονα γαίαν
- ναιετάει, γνώεν δέ πόλιν καί ήθεα λαών.
- Τοίς δ' άφαρ ωμάρτησε καταντίον ερχομένοισι
- 5. κούρη ομογνήτη μεγαλόφρονος Αιήταο,
- 'Ηελίου θυγάτηρ: Κίρκην δέ ε κικλήσκουσι
- μήτηρ 'Αστερόπη καί τηλεφανής `Υπερίων.
- ''Η ρα θοώς επί νήα κατήλυθεν: εκ δ' άρα πάντες
- θάμβεον εισορόωντες: από κρατός γάρ έθειραι
- πυρσαίς ακτίνεσσιν αλίγκιοι ηώρηντο:
- στίλβε δέ καλά πρόσωπα, φλογός δ' απέλαμπεν αϋτμή.
- Αυτάρ επεί Μήδειαν εσέδρακεν οφθαλμοίσι,
- (λίτι καλυπτομένην, εανώ δ' αμφέσχε παρειάς
- αιδομένη: χλωρόν γάρ υπό στέρνοις ακάχητο).
- '`Ην τότ' εποικτείρουσα προσηύδανε καί φάτο Κίρκη:
- »'~Ω δειλή, τί νύ τοι τοίην Κύπρις ώπασε μοίραν;
- Ου γάρ τοι λελάθεσθε, άπερ ρέξαντες ικνείσθε
- νήσον εφ' ημετέρην πανετώσιον ούνεκα πατρός
- γηραιού κάσιός τε, τόν εκπάγλως: ολέσαντες,
- ουδέ γάρ ύμμε πάτρησιν οίομαι άσσον ικέσθαι,
- ει εν αναγνίστοισιν αλιτροσύναις ακέοντες,
- μέσφ' όταν εκνίψησθε μύσος θείοισι καθαρμοίς
- 'Ορφέως ιδμοσύνησι παρά κροκάλοισι Μαλείης.
- Ουδέ γάρ ημετέροιο δόμου θέμις εστιν ικέσθαι
- προστροπίους: τοίω γε λύθρω πεπαλαγμένοι εστέ:
- 'Αλλά μιν αυτίκ' εγώ πρόφρων ξυνήϊα πέμψω
- σίτον καί μέθυ λαρόν έχειν, σύν δέ κρέα πολλά.»
- '`Ως ειπούσ', άψορρος απέπτατο: νηΐ δέ μέσση
- δαιτός τ' ηδέ ποτοίο τετυγμένα τεύχε' έκειτο.
- '`Αν δ' άρ' επειγομένοισι θέεν λιγύς ούρος αήτης:
- καί τότε λυσάμενοι κείνης από πείσματα νήσου,
- κύμα διαπρήσσοντες ανά στόμα Ταρτησσοίο
- ικόμεθα, στήλαισι δ' εκέλσαμεν `Ηρακλεήος.
- ''Ακραις δ' αμφ' ιεραίσι Διωνύσοιο άνακτος
- μίμνομεν εσπέριοι: δαιτός γάρ εδεύετο θυμός.
- Τήμος δ' αντολίαισιν εγείρετο φωσφόρος αίγλη,
- όρθριοι ειρεσίης γλαυκήν εχαράξαμεν άλμην,
- Σαρδώον δ' ικόμεσθα βυθόν, κόλπους τε Λατίνων,
- νήσους τ' Αυσονίας, Τυρρηνάς δ' ικόμεθ' ακτάς:
- Αυτάρ επεί Λιλύβαιον επέσχομεν ηχέτα πορθμόν,
- Τριγλώχινά τε νήσον επέσχομεν, 'Εγκελάδοιο
- Αιτναίη φλόξ σφιν άρ' ερήτυεν μεμαώτας,
- δή τόθ' υπέρ πρώρης ολοόν περιέζεεν ύδωρ
- νειόθεν, εκ μυχάτου δέ βυθού ροίβδησε Χάρυβδις
- κύματι καχλάζοντι, καί ιστίον άκρον ίκανε.
- Νήα δ' άρ' αυτόθι οι κατέχεν ρόος, ουδέ μιν εία
- προπροθέειν, ουδ' αυτίκ' αναρρώσεσθαι οπίσσω,
- κοίλω έπί λυγρώ δέ περιστροφάδην αλάλητο.
- '~Η τάχα καί δύσεσθ' 'Αργώ κατά βένθε' έμελλεν
- ει μή πρεσβίστη θυγάτηρ αλίοιο γέροντος
- ευρυβίην Πηλήα πόσιν λελίητο ιδέσθαι,
- μειλιχίη δ' εκδύτο βυθού καί ρύσσατ' ολέθρου
- 'Αργώαν άκατον, καί υπ' ιλύος εξεσάωσε.
- Δή τότε οι πλώοντες επέσχομεν ου μάλα τηλού
- προβλήτα σκόπελον: πέτρη δ' εφύπερθεν απορρώξ
- λισσοίς χηραμόνεσσιν επιθρώσκουσα βιάται
- πόντον έσω, χαροπόν δ' άρ' υποβρέμει ένδοθι κύμα.
- ''Ενθα δ' εφεζόμεναι λιγυρήν όπα γηρύουσι
- κούραι, ανοστήτους δέ βροτών θέλγουσιν ακουά.
- Δή τότε Μινύαισιν εφήνδανε πύστις αοιδής
- Σειρήνων: ουδέ σφι παραπλώσεσθαι έμελλον
- φθογγήν ουλομένην, χειρών δέ οι ήκαν ερετμά:
- 'Αγκαίος δ' ίθυνεν επί προβλήτα κολωνόν
- ει μή εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος παλάμησι
- μητρός εμής εκέρασσ' ευτερπέα κόσμον αοιδής.
- ''Ηειδον δέ λιγύ κλάζων διά θέσκελον ύμνον,
- ώς ποτέ οι δήρισσαν αελλοπόδων υπέρ ίππων:
- Ζεύς υψιβρεμέτης καί πόντιος 'Εννοσίγαιος:
- Αυτάρ Κυανοχαίτα χολωσάμενος Διί πατρί
- τύψεν Λυκτονίην γαίην χρυσήνι τριαίνη
- καί ρ' αΐγδην εσκέδασεν κατ' απείρονα πόντον,
- νήσους ειναλίας έμεναι: τάς ρ' εξονόμηναν
- Σαρδώ τ' Εύβοιάν τ' επί δέ Κύπρον ηνεμόεσσαν
- Δή τότε φορμίζοντος, από σκοπέλου νιφόεντος
- Σειρήνες θάμβησαν, εήν δ' άμπαυσαν αοιδήν:
- Καί ρ' η μέν λωτούς, η δ' αύ χέλυν έκβαλε χειρών.
- Δεινά δ' ανεστονάχησαν, επεί πότμος ήϊε λυγρός
- μοιριδίου θανάτοιο: σφέας δ' από ρωγάδος άκρης
- ες βυθόν δίσκευσαν αλιρροθίοιο θαλάσσης,
- πέτραις δ' ηλλάξαντο δέμας μορφήν θ' υπέροπλον.
- Αυταρ επεί καί τόνδε πότμον παράμειψε θέουσα
- 'Αργώ, κύμα δέ πόντου καί κόλπον ίκανε,
- λαιψηροίς πλήθουσα κατά προτόνων ανέμοισι,
- Κέρκυραν βαθέην εξίκετο, τήν σφιν έναιον
- ίδριες ειρεσίης καί αλιπλάγκτοιο πορείης
- Φαίηκες: τοίσιν δ' άρ' εφημοσύναισι θέμιστας
- 'Αλκίνοος κραίνεσκε δικαιότατος βασιλήων.
- Πείσματα δ' αψάμενοι πορσύνομεν ιερά θέσθαι
- Ζηνί πανομφαίω καί επακτίω 'Απόλλωνι.
- 'Εν δ' άρ' υπ' ειρεσίησιν επειγόμενοι φορέοντο
- νηυσίν απειρεσίαις βριαρός λόχος Αιήταο
- Κόλχων 'Εράνων τε, Χαρανδαίων Σολύμων τε
- διζόμενος Μινύας, τόφρ' άν Μήδειαν άγοιντο
- όψιν ες Αιήταο πατρός, τίσειε δ' αμοιβάς
- σφήσιν ατασθαλίησιν αδελφειού κταμένοιο.
- 'Αλλ' ότε δή κοίλου λιμένας μυχώ άσσον ίκοντο,
- αίψα δ' άρ' 'Αλκινόοιο δόμον κήρυκες έβαινον,
- Μηδείης λύτο γούνα, δέος δ' ώχριε παρειάς,
- μή οι ελών αέκουσαν εόν πέμψειε δόμονδε
- Φαιήκων βασιλεύς, ανάπυστά τε έργα γένηται.
- 'Αλλ' ού οι τάδε μοίρα τελεσσίνοος κατένευσε,
- πρίν δή τοι Πελίαο δόμοις έπι λυγρόν όλεθρον
- αυτώ τε κρείοντι φέροι κακόν οίτον 'Ιήσων.
- 'Αλλ' ότε δή βασιλήος απηνέος έκλυεν αυδήν
- 'Αρήτη ροδόπηχυς, ιδ' 'Αλκίνοος θεοειδής,
- 'Αλκίνοος μέν ρ' ώκ' επετέλλετο κηρύκεσσι,
- κούρην αμφήριστον άγειν από νηός ερυμνής,
- πατρί θ' εώ † τίσεσθαι δίκην αλιτημοσυνάων,
- 'Αρήτη δ' ώκτειρεν αγακλειτή βασίλεια,
- μείλιχα παρφαμένη δέ τόν όν πόσιν, ωδ' αγόρευεν:
- »Ου μέν δή φίλον εστίν από ρ' ώσασθαι όμιλον
- Λέκτρα τε στορέσαι, λύσαί τ' εκ πυρσόν έρωτος.
- Θυμαίνει μάλα γάρ σφι Διωναίη 'Αφροδίτη
- ανδράσιν ηδέ γυναιξίν, ότις τάδε μήσεται έργα.
- 'Αλλ' ει μέν κούρη πέλεται καί άχραντος ικάνει,
- οιχέσθω πατρός τε δόμον καί ες ήθεα Κόλχων:
- ει δέ κε νυμφιδίοις οάροις λέκτρω τε κλιθείσα
- παρθενίην ήσχυνεν, εός πόσις άμμιν αγέσθω.»
- '`Ως έφατ': 'Αλκινόω δέ περί φρένας ήλυθε μύθος:
- Καί ρ' ούτω τάδε πάντα τελευτήσεσθαι έμελλεν.
- 'Αλλ' ού οι βουλή Μινύας λάθεν: αίψα γάρ ''Ηρη
- δμωί δέμας εικυία, θοώς φάτο καί κατένευσε,
- νηός έπι προθορούσα, τά οι μήτιον άνακτες.
- Δή τότε Μηδείη θαλάμων πορσύνετο λέκτρον
- πρύμνη επ' ακροτάτη, περί δ' εστορέσαντο χαμεύνας,
- αμφ' αυτή χρύσειον εφαπλώσαντες άωτον.
- Αυτάρ επεί δοράτεσσιν επαρτήσαντο βοείας,
- τεύχεά τε, κρύπτον τε γάμων αιδέσσιμον έργον,
- καί τότε παρθενίης νοσφίζετο κούριον άνθος
- αινόγαμος Μήδεια δυσαινήτοις υμεναίοις.
- Αυτάρ επεί βασιλήος αμύμονος όψιν ίκοντο
- Κόλχοι καί Μινύαι, καί εμυθήσαντο έκαστοι,
- εκ δ' έλαχ' Αισονίδης άλοχον Μήδειαν άγεσθαι
- 'Αλκινόου, τοί δ' ώκα λύοντ' εκ πείσματα νηός
- δή τόθ' υπ' ειρεσίησι θέεν πολυηγόρος 'Αργώ,
- 'Αμπρακίου κόλποιο διαπρήσσουσα κέλευθα:
- ''Ενθα τί τοι, Μουσαίε θεηγενές, εξαγορεύσω
- όσσα πάθον Μινύαισιν ομού ποτί Σύρτιν αήταις
- ή πώς εξεσάωθεν αλιπλάγκτοιο πορείης:
- όσσα τ' άρ' εν Κρήτη πάθον άλγεα τετληώτες,
- χάλκειον τριγίγαντα δοκεύμενοι όφρ' ικόμεσθα,
- ός ρά οι ουκ εία λιμένων έντοσθεν ικέσθαι.
- 'Ηδ' ως στεινόμενοι βαρυηχέϊ κύματι πόντου
- ρίμφα τε κυανέησι βαρυνόμενοι νεφέλησιν,
- ηλπόμεθα σκοπέλοισι Μελαινείοισιν ικέσθαι
- νήα θοήν: Παιάν δ' άρ' εκηβόλος † αγχόθεν αιέν, †
- Δήλου από κραναής ήκεν βέλος, εκ δ' ανέφηνε
- Μεσσατίων Σποράδων: Κρανάην δέ ε πάντες οπίσσω
- νήσον επικλήσκουσι περικτίονες άνθρωποι.
- 'Αλλ' ού οι θέμις έσκε διαμπερές εξ αλός έρξαι
- Αισονίδην: περί γάρ ρα λύτρον φέρεν: άλτο δ' οπίσσω
- Μοίρ' ολοή: κότεεν γάρ επιφραδέως `Υπερίων.
- 'Αλλ' όθ' υπ' ειρεσίης Μαλεώτιδας ικόμεθ' άκρας,
- Κίρκης εννεσίησιν απορρίψεσθαι έμελλον
- αράς Αιήτεω καί ηλιτόποινον 'Εριννύν:
- δή τότ' εγώ Μινύαισιν εφ' ιερά λύτρα καθαρμών
- ρέξα, καί ελλισάμην Γαιήοχον 'Εννοσίγαιον
- νόστον επειγομένοις δόμεναι γλυκερούς τε τοκήας.
- Καί ρ' οί μέν πλώοντες εϋκτιμένην επ' 'Ιωλκόν
- θύνον: εγώ δ' ικόμην επί Ταίναρον ηνεμόεντα,
- όφρα κεν έντομα ρέξω αγακλειτοίς βασιλεύσιν
- οί τ' άρα νερτερίων βερέθρων κληίδας έχουσιν.
- ''Ενθεν δ' ορμηθείς εσύθην χιονώδεα Θρήκην
- Λειβήθρων ες χώρον, εμήν ες πατρίδα γαίαν:
- άντρον δ' εισεπέρησα περικλυτόν, ένθα με μήτηρ
- γείνατ' ενί λέκτροις μεγαλήτορος Οιάγροιο.
πηγή
http://www.hellenicpantheon.gr/argonautica.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου